معرفی برند آدیداس(Adidas)

محصولات آدیداس (Adidas) رکوردها را می شکند و گرایش ها را ایجاد می کند

گروه آدیداس (Adidas) برای اینکه رهبر جهانی در صنعت کالاهای ورزشی و برندهای ورزشی ساخته شده برای ورزشکاران و سبک زندگی ورزشی باشد، تلاش می کند. توجه شرکت آدیداس (Adidas) به مصرف کننده متمرکز شده است. این امر به این معنی است که به طور پیوسته، کیفیت، ظاهر، احساس و تصویر محصولات و ساختارهای سازمانی را برای مطابقت دادن با انتظارات مصرف کننده و فراتر رفتن از آن و عرضه کردن محصولاتی به مشتریان با بالاترین کیفیت بهبود می بخشد. شرکت آدیداس (Adidas)  به عنوان رهبران نوآوری و طراحی، با هر محصولی که به بازار عرضه می کند برای کمک به ورزشکاران در رسیدن به اوج عملکرد در همۀ سطوح مهارتی تلاش می نماید . شرکت آدیداس (Adidas)  یک سازمان جهانی است که از نظر اجتماعی و محیط زیستی احساس مسئولیت می کند. شرکت آدیداس (Adidas) به تقویت مداوم برندها و محصولات خود برای بهبود بخشیدن به موقعیت رقابتی و عملکرد مالی متعهد است.

تاریخچه آدیداس (Adidas) 

شرکت آلمانی آدیداس (Adidas) Group AG دومین شرکت بزرگ تولیدی کفش و پوشاک ورزشی در دنیا به شمار می‌رود. در سال 2005 شرکت آدیداس (Adidas) توافق یکی شدن با شرکت ریبوک را اعلام کرد. شرکت ریبوک  سومین شرکت تولید کنندۀ تجهیزات ورزشی بریتانیایی مستقر در آمریکا است، که تولیدکننده کفش‌های ورزشی، پوشاک و لوازم ورزشی می‌باشد. درآمد شرکت تأسیس شده از 9.5 میلیارد دلار در سال گذشت و یک رقیب جدی برای نام تجاری برتر جهان در صنعت لوازم ورزشی یعنی نایک ( 12.5  میلیارد دلار درآمد در سال 2005 ) شدند. این شرکت ادغام شده اعلام کرد که تمرکز بیشتری بر هسته کفش ورزشی و عملیات اصلی پوشاک خواهد کرد. در اکتبر 2005 به عنوان قسمتی از فعالیت شرکت، گروه ورزش های زمستانی سالامون (گروه سالامون محصولات گوناگون برای ورزش‌های کوهنوردی، اسکی، اسنوبرد، پیاده روی و گلگشت ارائه می‌دهد) که در سال 1997 خریداری کرده بود را به شرکت فنلاندی آمر اسپورتز واگذار کرد. این فروش شامل گروه دوچرخه Mavic و برندهای دیگر شامل  Arc'Teryx, Bonfire، Clichéبودند. با این حال آدیداس (Adidas) تجهیزات گلف، کفش ورزشی و گروه پوشاک تیلورمید (معتبرترین نام تجاری (برند) راه‌اندازی تورهای جهانی گلف است. این نام تجاری به صورت تخصصی در زمینه محصولات چوبی ـ فلزی و ترکیبی گلف فعالیت می‌کند و نوآوری زیادی در این زمینه داشته است)، به علاوۀ ماکس فلی تولید کنندۀ توپ های گلف، باشگاه های گلف و لوازم تزئینی را نگه داشت. یک شرکت در سطح جهانی، با 110 شرکت تابعه در سطح جهان، چین را به عنوان کلید رشد در بازار، مورد هدف قرار داد. شرکت به سختی تلاش کرد که یک اسپانسر رسمی در بازی های المپیک 2008 این کشور باشد. در این مسیر، شرکت آدیداس (Adidas) امید وار بود که خودش را به عنوان برند انتخابی در بازارهای تجاری چین مطرح کند. از تنها سازندۀ کفش های ورزشی جهان به بزرگترین مصرف کنندۀ بازار کفش های ورزشی تبدیل شود. آدیداس (Adidas) در بورس اوراق بهادار فرانکفورت باقی ماند و توسط هربرت هاینر مدیر عامل شرکت رهبری می شود.

آغاز کفش ورزشی 40-1920

آدیداس (Adidas) از نزاع و درگیری تلخ بین دو برادر، رادلف و آدی داسلر، در شهر کوچک باواریان در هرتسوگن‌آوراخ نشأت گرفته است. رادلف و آدی داسلر در سال های 1898 و 1900 به دنیا آمدند.  فرزندان کریستفر و پائولین داسلر. شهر زادگاه آن ها، هرتسوگن‌آوراخ، مرکز صنعت نساجی منطقه در آن زمان بود. اما در اوایل دهه 1900 بسیاری از کارخانه های آن به تولیدی کفش تبدیل شد. آدی یک نانوا بود. مهارت او شانس کمی برای یافتن شغل در پایان جنگ جهانی اول داشت.

خانوادۀ داسلر یک کسب و کار کفش کوچک در لباس شویی مادرشان، پائولین، آغاز کردند. آدی ساختن کفش از کلاه های قدیمی، لاستیک و ساک ها و دیگر مواد قابل بازیافتی را شروع کرد. خواهر آدی طرح هایی را از روی وسایل بازیافتی می برید و همیشه آدی خلاق کفش هایی می ساخت که عکس دوچرخه روی آن طراحی شده بود

اولین کفش این شرکت یک دمپایی رو فرشی بود که کف آن از لاستیک ساخته شده بود. آدی که عاشق ورزش بود با اضافه کردن میخ هایی به ته کفش، این دمپایی را به کفش فوتبال و ژیمناستیک سبک و منحصر به فردی تبدیل کرد. تقاضا برای این کفش به خانواده امکان داد تا کارخانه ای را در سال 1926 تأسیس کنند که در آنجا بازده کار به خروجی 100 جفت کفش به طور روزانه رسید. برادر و پدر آدی شغل خود را برای کار در این کارخانه رها کردند.

شرکت خانوادۀ داسلر به بالاترین سطح خود رسید هنگامیکه کفش های تولیدی آن ها توسط ورزشکاران آلمانی در المپیک 1928 در آمستردام مورد استفاده قرار گرفت. چهار سال بعد، علاوه بر این ورزشکارانی که کفش های شرکت داسلر را پوشیده بودند در المپیک لس انجلس موفق به کسب مدال شدند. سپس در بازی های سال 1936، قهرمان دو مشهور جهان، جسی اونز، با کفش های داسلر به پیروزی رسید. مالکان کفش دو نوار پهن (که در بالای قوزک پا در هم پیچیده می شد) به تصویر می کشیدند. طرحی که به طور فزاینده ای در پای ورزشکاران در سرتاسر جهان عادی شد.

تقاضا برای کفش های داسلر در اوایل 1930 به طور فزاینده ای افزایش یافت و این روند ادامه داشت تا حملۀ آلمان ها و شروع جنگ جهانی دوم. در طول جنگ، کارخانۀ داسلر مجبور به تولید چکمه برای سربازان آلمانی شد. هر دو برادر، آدی و رادلف، به حزب نازی پیوستند. اما رادلف توانست خود را به رده‌های بالای حزب نزدیک تر کند. آدی در خانه ماند و کارخانه را می چرخاند. نیروهای متفقین در پایان جنگ این منطقه را اشغال کردند و سربازان آمریکایی حتی به خانه داسلرها وارد شدند. کریستفر داسلر در آن زمان به علت این مسئله درگذشت. آدی با برخی از سربازان آمریکایی دوست بود و یک کفش برای یکی از سربازان ساخت که او در نهایت این کفش را در بازی های المپیک 1946 به پا کرد.

بعد از اینکه سربازان آنجا را ترک کردند، رادلف به هرتسوگنآوراخ بازگشت و به برادرش پیوست. او چندین سال را به جنگ پرداخت  و یک سال به اردوگاه اسیران جنگی آمریکا وارد شد (اسیر بود). بعد از جنگ جهانی اول، آدی و رادلف برای تهیه مواد اولیۀ ساخت کفش ها برای دوباره ساختن کسب و کارشان در شهر جنگ زدۀ آلمان در آشغال ها کاوش کردند. آنها از چادر ارتش برای رویۀ کفش و از مواد قدیمی تانک آمریکایی برای کف کفش استفاده کردند. آن ها به 47 کارگر خود با موادی مثل هیزم و الیاف مزد می دادند.

رقابت برادر ها و تولد آدیداس (Adidas)؛ اواخر دهۀ 1940

فقط چند سال بعد از بازگشت رادلف، مشاجره ای سخت بین دو برادر درگرفت. اگرچه برادرها علت این نزاع را تا لحظۀ مرگ مانند رازی نگه داشتند، شایعات نشان می داد که ریشۀ این نزاع به زمان جنگ باز می گردد. نقلی بیان می کند که رادلف ناراحت بوده که آدی از ارتباط خود با متفقین برای آزادی او از اردوگاه اسیران تلاش نکرده است. هر دلیلی برای این نزاع وجود داشت، در بهار سال 1948رادلف، به قصد شروع تجارت کفش  خودش، از خانه و کسب و کار فامیلی خارج شد. از آن زمان به بعد دو برادر هیچگاه باهم صحبت نکردند به جز در دادگاه. کسب و کار آن ها به یکی از شدید ترین رقابتها در تمام اروپا تبدیل شده است.

هنگامیکه رادلف و آدی از هم جدا شدند توافق کردند که هیچکدام از نام تجاری داسلر در کفش هایشان استفاده نکنند. رادولف نام شرکت جدید خود را رودا گذاشت. در حالیکه آدی نام آداس را انتخاب کرد. زمان کوتاهی پس از آن، آدی نام شرکت خود را به آدیداس (Adidas) (با تأکید بر سیلاب آخر) تغییر داد. و رادولف با مشاوره از یک شرکت تبلیغاتی نام شرکت خود را به پوما تغییر داد. آدی علامت تجاری خانوادگی داسلر را انتخاب کرد و نوارهای آن را به سه تا افزایش داد. او همچنین شعار " بهترین ها برای ورزشکاران" را به عنوان بخشی از کمپین بازاریابی خود انتخاب کرد. رادولف پنجۀ گربه در حال حرکت را به عنوان لگو شرکت خود انتخاب کرد.

در سال های طولانی، تابلوهای تبلیغاتی در مرکز شهر دو جهت داشتند، یک جهت به سمت آدیداس (Adidas) و جهت دیگر به سمت پوما نشانه رفته بود. هر شرکت تیم فوتبال خودش را داشت. کارمندان این دو شرکت از نوشیدنی های متفاوتی استفاده می کردند. ثبت نام بچه ها در مدارس ابتدایی وابسته به این امر بود که پدرانشان در کدام شرکت کار می کردند ( فرزندان کارکنان پوما در یک مدرسه و فرزندان شرکت آدیداس (Adidas) در مدرسۀ دیگر نام نویسی می شدند.) و بچه ها در اوایل زندگی خود به سرعت رقابت بین دو شرکت تولید کفش را درک می کردند.

هر شرکت کفش مارک سازنده را سوراخ می کرد. این امر ممکن است به این علت باشد که آدی قصد داشت بر صنعت جهانی کفش ورزشی تسلط پیدا کند. هر دو برادر، رادلف و آدی توانمند و هوشیار بودند. پوما در نهایت به کمپانی کفش قابل احترام و پابرجا در صتعت جهانی کفش تبدیل شد. اما با هدایت آدی داسلر، آدیداس (Adidas) در نیمه دهۀ 1900 به آرامی رشد کرد تا به غول مسلم صنعت کفش جهانی تبدیل شود. آدی بسیار خجالتی اما روشن و قابل احترام در دهکدۀ خود بود. یک ورزشکار ذاتی، مخترع، هنرمند، آدی علاقۀ خود را برای تولید برخی محصولات فوق العاده ای که شرکت را به سرعت به سمت رؤیاهای خود سوق دهد متمرکز کرد. در زمانیکه داسلر در سال 1978 از دنیا رفت، در سراسر جهان کفش های آدیداس (Adidas) توسط هم ورزشکاران حرفه ای و هم ورزشکاران تفریحی، و هم به عنوان کفش مناسبتی بسیار بیشتر از کفش های دیگر، پوشیده شدند.

برتری خلاقانه در کفش ورزشی: دهۀ 1950 تا دهۀ 1970

آدی چندین تنوع اساسی در اواخر دهۀ 1940 و 1950 در کفش ها به وجود آورد. مانند اولین کفش طراحی شده برای یخ و اولین کفش های میخ دار. آدیداس (Adidas) همچنین در ایجاد یک مکان عمومی برای تمرین تولید کنندگان کفش ورزشی با استفاده از فروش کیسه های ورزشی و لباس های ورزشی که برند آدیداس (Adidas) بر روی آن ها نقش بسته بود پیشگام شد. در این میان بیشترین توجه آدی بر بهبود بخشیدن کفش های فوتبال بود. تا قبل از سال 1957 کفش های فوتبال طرحی شده همانند کفش هایی بودند که دهه های قبل مورد استفاده قرار می گرفتند، با چندین میخی که در چرم فرو رفته بودند. این کفش ها خیلی سنگین بودند، به ویزه زمانی که خیس می شدند. آدی نوع جدیدی از کفش ها با ته کفش نایلون و میخ های پلاستیکی  را طراحی کرد. نتیجه این کار سبکی کفش ها و دوام بسیار زیاد آن ها شد. این کفش که در سال 1957 طراحی شد، انقلابی در کفش های فوتبال بود و در نهایت توسط دیگر تولید کنندگان کفش از جمله رقیب اصلی یعنی پوما، کپی شد.

یکی دیگر از خلاقیت های اساسی آدی، و یکی از عوامل مؤثر در مورد توجه قرار گرفتن جهانی این شرکت، کفش های فوتبال با قابلیت پیچ کردن میخ های کفش بود. که این امکان را به وجود می آورد که میخ های کفش فرسوده را بتوان تعویض کرد. این کفش ها در سال 1954 در رقابت های جام جهانی فوتبال در  برن ( شهری در سوئیس) معرفی شدند. باران سنگین در طول نیمۀ اول یک مسابقۀ مهم، زمین فوتبال را به زمینی پر از گل تبدیل کرد. اعضای تیم ملی آلمان غربی به رختکن رفتند و میخ های استاندارد کفش را با میخ هایی بلند تر جایگزین کردند تا بهتر بتوانند بازی کنند. در این مسابقه تیم آلمان با نتیجۀ 2-3 بر تیم مجارستان پیروز شد. پیروزی که توسط مردم آلمان به عنوان نمادی از بازگشت آن ها از خاکستر جنگ مشاهده شد. بلافاصله بعد از این واقعه، محموله های کفش آدیداس (Adidas) از 800 جفت به 2000 جفت در روز رسید.

دو سال بعد، آدی موفقیت خود و سنت طولانی مدت انتخاب نام برای یکی از کفش ها بعد از المپیک را شروع کرد. کفش در المپیک 1956 ملبورن معرفی شد. بازی ها در آن سال در شهر استرالیا برگزار شده بود و کفش اولین بار بود که میخ های چندگانه را معرفی می کرد. پسر آدی، هورست، استراتژی بازاریابی را به دست گرفت که تمجیدهایی در خارج از کشور به دست آورد. او به راحتی کفش ها را به ورزشکاران المپیکی عرضه کرد. کسانیکه این کفش ها را در مقابل چشم مخاطبان جهانی به پا می کردند. ورزشکارانی که کفش های آدیداس (Adidas) می پوشیدند 72 مدال کسب کردند و 33 رکورد به ثبت رساندند. بعد از آن، آدیداس (Adidas) یکی دیگر از موفقیت های بازاریابی را با امضای قراردادی برای تأمین کفش ورزشی کل تیم های ورزشی بدست آورد. توافق نامه ای که شرکت آدیداس (Adidas) را  مطمئن می ساخت لوازم ورزشی آدیداس (Adidas) توسط بسیاری از بزرگترین ورزشکاران پوشیده خواهد شد. دیگر شرکت های تولید کفش و تجهیزات ورزشی به دنبال برتری برای تأمین تجهیزات مورد نیاز ورزشکاران بزرگ به شدت به رقابت پرداختند.

آدیداس (Adidas) تعدادی از برنامه های بازاریابی ابتکاری را در سال های 1950، 1960 و 1970 به اجرا گذاشت با این حال بازی های المپیک محور اصلی بازاریابی شرکت برای چندین سال بود. در بازی های توکیو 1964 80 درصد مدال ها را ورزشکارانی که کفش ادیداس پوشیده بودند، تصاحب کردند. در المپیک مونترال، آدیداس (Adidas) همۀ برندگان در هاکی، فوتبال، والیبال، و بسکتبال زنان را با کفش های خود تجهیز کرد. کفش های آدیداس (Adidas) توسط ورزشکارانی که 83 درصد از کل مدال ها و 95 درصد از مدال های دو صحرایی را به دست آوردند، پوشیده شده بود. ادیداس تقریباً بر صنعت کفش ورزشی مسلط شده بود. علاوه بر بازاریابی هوشمندانه و طرح های کاربردی، هوشمندی رئیس در این امر بسیار مؤثر بود. در واقع دیگر تولید کنندگان کفش، آدیداس (Adidas) را از نظر ماشین آلات، طرح ها و مواد مصرفی برتر می دیدند.

پرسودترین مانور استراتژی آدیداس (Adidas) ورود به بازار کفش های ورزشی آمریکا در اواخر دهۀ 1950 بود. آدیداس (Adidas) در زمان خوبی به این بازار وارد شد. مهمترین رقبای آدیداس (Adidas) تولید کنندهای کفش ورزشی کدز و P.F.Flyers  بودند. کیفیت بالای آدیداس (Adidas)، کفش هایی با طراحی عالی، به طور فزاینده ای، در ابتدا برای ورزشکاران حرفه ای، و بعد برای ورزشکاران تفریحی و بازارهای تصادفی کفش پرطرفدار شد. شرکت پوما نیز در اوایل دهۀ 1950 به بازارهای ایالات متحده وارد شد. پوما فروش نسبتاً خوبی داشت، اما از نظر کیفیت در مقام دوم بعد از آدیداس (Adidas) قرار می گرفت. در مقابل در اواسط دهۀ 1970، آدیداس (Adidas) از نظر کیفیت با کفش های ورزشی موجود در ایالات متحده برابری می کرد.

آدیداس (Adidas) در طول دهه های 1960 و 1970 به گسترش فعالیت های جهانی خود ادامه داد و و موقعیت مسلط خود را در صنعت کفش جهان حفظ کرد. در اواخر دهۀ 1970 شرکت ادیداس روزانه  200000 جفت کفش  تولید و نیم میلیون دلار در سال فروش داشت. ( این شرکت هنوز خصوصی بوده و درنتیجه ارقام ها در حد حدس هستند) آدیداس  27 کارخانه در 17 کشور جهان و  طیف گسترده ای از فروش در بیشتر از 150 کشور داشت. به علاوه، شرکت در آن زمان به تولید محصولات متنوع مثل شورت، لباس، توپ و دیگر تجهیزات، گرمکن ورزشی، و کیسه های ورزشی پرداخت. شرکت آدیداس  800 طرح را به نام خود ثبت کرد و 150 کفش ورزشی مختلف تولید نمود. و حدود 90 درصد از رانندگان فرمول یک برند آدیداس (Adidas) را تبلیغ می کردند.

در طول رشد حکم فرمایی شرکت آدیداس (Adidas)، مؤسس های آن به هدایت و نوع آوری ادامه دادند. در سال 1978،  رئیس 77 ساله، محصولی را که تصور می کرد بزرگترین مشارکت در ورزش مورد علاقه اش فوتبال داشته باشد را معرفی کرد. با تشخیص این موقعیت که بازیکنان بیشتر از 90 درصد از وقتشان را در زمین، به جای ضربه زدن به توپ در زمین می دوند. آدی کفش های فوق العاده سبکی را طراحی کرد که ته کفش مشابه کفش دو بود. کفش نیز شامل یک کفی کفش طبی ارتوپدی بود، یک فضای وسیع تری به میخ های کفش اختصاص داده شد برای کشش بهتر کفش و حتی حل مشکل سنگینی، کفش ویژه ای برای غلبه بر اثر افزایش وزن در نتیجۀ آب و هوای مرطوب آرژانتین طراحی شد. این کفش برای اولین بار در جام جهانی آرژانتین توسط همۀ تیم های حاضر در این رقابت ها مورد استفاده قرار گرفت.

افزایش رقابت و از دست دادن سلطۀ جهانی: دهۀ 1980 و اوایل 1990

آدی داسلر مدت کوتاهی بعد از معرفی کفش فوتبال برجستۀ خود در سال 1978 درگذشت. او شرکت را تأسیس کرده بود و برای مدت 60 سال آن را حفظ کرده و آن را به یک غول بزرگ در صنعت کفش جهان تبدیل کرده بود. مرگ او پایان این دوران در شرکت بود. براستی، آدیداس (Adidas) یک دوره ای از شکست را در اواخر دهۀ 1970 و اوایل 1980 تجربه کرده است که نقش این شرکت را در صنعت کفش جهان کم رنگ کرد. فقدان تسلط شرکت فقط به علت مرگ داسلر نبود. در حقیقت صنایع تولید کننده کفش بعد از مرگ داسلر به رقابت شدید تر پرداختند. افزایش رقابت در واقع پس از المپیک 1972 در مونیخ آغاز شد، هنگامیکه بسیاری از شرکت های تولید کنندۀ کفش تصمیم گرفتند وارد این بازار پرسود شوند. بعد از اینکه این بازار برای مدت زمان طولانی در اختیار آدیداس (Adidas)  و پوما بود، ناگهان این دو شرکت خود را در معرض هجوم تولید کنندگان کفش در سرتاسر جهان دیدند.

داسلر قبل از مرگش جانشین خود را انتخاب کرده بود. اعضای خانواده او در موقعیت های کلیدی مدیریت باقی مانده بودند. اما چندین مدیر حرفه ای نیز انتخاب شده بودند تا پست های کلیدی مثل بازاریابی، تولید و روابط عمومی را سرپرستی کنند. متأسفانه تلاش ها درجهت حفظ موقعیت لرزان آدیداس (Adidas) در جهت حفظ تسلط بر بازار کفش جهانی برای چندین سال و تسلط بر بازار اروپا تا سال 1990 با شکست مواجه شد. مهمتر از همه، آدیداس (Adidas) با ظهور رقبای جدید مثل نایک و ریبوک، بازار آمریکای شمالی را کاملاً از دست داد.

ادیداس نتوانست به این رقابت شدید ادامه دهد و درنتیجه این منطقه مهم را به رقبا واگذار کرد. به طور باور نکردنی، فروش کفش آدیداس (Adidas) در آمریکا به کمتر از 200 میلیون دلار در پایان این دهه رسید. در حالیکه رشد نایک به 2.4 میلیارد دلار رسید. در آن زمان نایک و ریبوک 50 درصد بازار کفش آمریکا را در اختیار داشتند که سهم آدیداس (Adidas) فقط 3 درصد بود. نام و برند آدیداس (Adidas) در حال حذف شدن از ذهن بسیاری از سالخوردگان متعلق به این نسل بود. و بسیاری از خریداران جوان آمریکا بی اطلاع از این نام تجاری بودند.

آدیداس (Adidas) موفق به حفظ برتری خود در بازار کفش فوتبال و حفظ 26 درصد از بازار اروپا شد. بازار شمال آمریکا به مرکز اصلی صنعت کفش های ورزشی در جهان تبدیل شد، و آدیداس (Adidas) خود را در تقلا برای حفظ موقعیت خود در سراسر جهان یافت. علاوه بر افزایش در رقابت ها، آدیداس (Adidas) در طول دهۀ 1980 و اوایل دهه 1990 از مدیریت ضعیف رنج می برد. در جهت بدتر کردن اوضاع، اعضای خانوادۀ داسلر و خویشاوندانشان که هنوز خود را مالک آدیداس (Adidas) می دانستند برای به دست گرفتن مدیریت شرکت به نزاع و درگیری پرداختند. در میان افزایش رقابت ها و درگیری خانوادگی، کمر آدیداس (Adidas) خم شد. شرکت در سال 1989 قبل از اینکه در سال بعد به قیمت 289 میلیون دلار فروخته شود، 77 میلیون دلار زیان داد. خریدار یک فرانسوی به نام برنارد تاپی، یک کارآفرین 47 ساله و سیاستمدار بود.

از همان آغاز، آنالیزها نشان می داد که با توجه به توانایی های تاپی، امکان بازگشت این شرکت بیمار وجود ندارد. برای یک نمایش عمومی، تاپی تاحدی شرکت را برای جلب توجه مردم فرانسه در جهت حفظ مؤسسه مشهور آلمانی، خریداری کرد. به زودی تاپی به عنوان یک کارآفرین و به عنوان رئیس حزب حاکم سوسیالیست رسوایی به بار آورد. مهارت های تبلیغاتی تاپی برای آدیداس (Adidas) کم بود. شرکت به زیان دادن ادامه می داد و تاپی در سیاست و رسوایی مالی درگیر شده بود. تاپی در سال 1992 از ریاست شرکت برکنار شد و ریاست به گیلبرت بیوکس واگذار شد. تاپی به دنبال یک خریدار برای آدیداس (Adidas) می گشت.

استراسر به نابغه بازار یابی مشهور بود. او به نایک کمک کرد تا شرکت برتر تولید کننده کفش های ورزشی در آمریکا باشد. استراسر نایک را در سال 1987 رها کرد. استراسر، پیتر مور دیگر مدیر اجرایی نایک را با خودش به آدیداس (Adidas) آورد. او امیدوار بود با کمک مور، شکوه و عظمت از دست رفته آدیداس (Adidas) را باز گرداند. استراسر در مصاحبه ای گفت، ما رقابت را از روز اول شروع می کنیم ولی این اتفاق یک شبه نخواهد افتاد. تاپی در سال 1993 یک خریدار برای ادیداس  یافت. شرکت توسط یک گروه سرمایه گذاران اروپایی 371 میلیون دلار خریداری شد. متأسفانه استراسر در اواخر سال 1993 درگذشت. و مور رئیس شرکت تابعه آمریکا شد. آدیداس (Adidas) از مور انتظار داشت تا رهبری شرکت را در سراسر قاره برای کمک به بازگرداندن قدرت و اعتبار آدیداس (Adidas) در اروپا و دیگر نقاط جهان به دست گیرد.

درسال 1993 مالک جدید، رابرت لوئیس دریفوس را استخدام کرد. یک تاجر فرانسوی، برای اداره شرکت. اگرچه لوئیس دریفوس با صنعت کفش ورزشی نا آشنا بود، او در احیا کردن شرکت های شکست خورده، مشهور بود. در حقیقت لوئیس دریفوس با سرمایه گذاری در آژانس تبلیغاتی لندن، اعتبار یافت. بعد از ملحق شدن به آدیداس (Adidas)، لوئیس دریفوس استراتژی کاهش شدید هزینه ها و سازماندهی مجدد را اجرا کرد و محصولات را به آسیا عرضه نمود. او همچنین برای افزایش دیده شدن نام آدیداس (Adidas)، بودجه بازاریابی را از 6 درصد سهم از فروش به 11 درصد، افزایش داد.

ادغام کردن و ظهور در اواسط سال 2000

تغیرات لوئیس دریفوس سازنده بود و بازگشت سود از 117.3 میلیون دلار در سال 1994 به 244.9 میلیون دلار در سال 1995 رسید. این شرکت در سال 1995 عمومی شد. لوئیس دریفوس با شرکت کردن در ماراتن بوستون تعهد خود به آدیداس (Adidas) را نشان داد. در این سال همچنین یک مدیر عامل جدید، استیو وین، به آدیداس (Adidas) امریکا ملحق شد. در سال 1996 فروش پوشاک تا 50 درصد افزایش یافت و نمایش نام تجاری با شرکت ادیداس در بازی های المپیک 1996 افزایش یافت. شرکت آدیداس (Adidas) لوازم ورزشی مورد نیاز برای 6000 ورزشکار در 33 کشور را فراهم کرد و ورزشکارانی که از لوازم آدیداس (Adidas) استفاده می کردند 220 مدال کسب کردند.

در یک حرکت قابل توجهی برای محکم کردن موقعیت شرکت در گروه لوازم ورزشی جهانی، آدیداس (Adidas) شرکت مرکزی فرانسوی Sport Developpement SCA را در اواخر سال 1997 خریداری کرد. Sport Developpement مالک 38.87 درصد از سهم گروه سالامون و 56.12 درصد حق رأی بود. بعد از ترکیب شدن با شرکت Sport Developpement، شرکت آدیداس (Adidas) سهم عمدۀ سالامون را در معامله ای که به ارزش 1.4 میلیارد دلار تخمین زده شد، به دست آورد. با تولیدکالاهای تیلورمید آمریکا ، تولید کنندۀ چوب های گلف عالی، Mavic سازندۀ تجهیزات دوچرخه، آدیداس (Adidas) را در مقام دوم تولید کالاهای ورزشی جهان، بعد از نایک، اما بالاتر از شرکت ریبوک قرار داد. سالامون  که به عنوان تولید کنندۀ سنتی تجهیزات اسکی شناخته شده بود، در اواسط دهۀ 1990 شروع به توسعه محصولات خود کرد. این شرکت تمرکز بیشتر خود را بر گلف تیلورمید و  Mavic، و همچنین تولید محصولاتی مثل کفش کوهنوردی، اسکیت و اسنوبرد قرار داد. سالامون همچنین در اواسط سال 1997 نام خود را به سالامون جهانی، برای نشان دادن تنوع جهانی خود، تغییر داد.

هرچند ناظران صنعت، خرید شرکت سالامون را تحسین کردند، و اظهار داشتند که تثبیت درون صنعت کالاهای ورزشی، بویژه بین تولید کنندگان تجهیزات و تولید کنندگان لباس و کفش ورزشی، یک روند رو به رشد است، خبرها از تصمیم آدیداس (Adidas) سبب شد که قیمت سهام نزدیک به 4 درصد کاهش یابد. نگرانی ها درباره اینکه درآمد آدیداس (Adidas) برای چندین سال توسط فراگیری بدهی مالی، تأثیری در پیشبرد شرکت نخواهد داشت، بسیاری از سرمایه گذاران را ناراحت کرد. با این حال بسیاری احساس می کردند که ادغام سالامون و آدیداس (Adidas) یک حرکت مثبت بوده است.   

در سال 1998 شرکت آدیداس  - سالامون به سمت بازارهای آمریکا کشیده شد. در حالیکه بر عملیات یکپارچه سازی سالامون تمرکز شده بود. اگرچه بازار کلاهای ورزشی جهانی رشد یکنواختی را در آن سال تجربه کرده بود، آدیداس (Adidas) موفق به دستیابی به رشد فروش بسیار بالا گردید.  در سال 1998 فروش خالص رشد 48 درصدی نسبت به سال 1997 داشت. و شرکت به بالاترین نرخ فروش خالص در کفش و لباس ورزشی دست یافت. در امریکا، بزرگترین بازار لوازم ورزشی، شرکت آدیداس – سالامون به نرخ رشد فوق العاده ای دست یافت. فروش خالص در بازار آمریکا، به تنهایی به 71 درصد در سال 1997 رسید. و سهم برند بازار کفش آمریکا به 12 درصد رسید، به لطف افزایش 93 درصدی فروش کفش ورزشی. پوشاک نیز فروش خوبی در امریکا داشت. فروش در اروپا، آسیا و آمریکای لاتین نیز در سال 1998 افزایش یافت.

علیرغم نرخ رشد بالا در سال 1998، شرکت آدیداس  – سالامون بدون مشکل نبود. ادغام با سالامون بیشتر از آنچه تصور می شد زمان بر و چالش برانگیز بود. و قیمت سهام این شرکت در طول سال، 24 درصد کاهش یافت. علاوه بر این، هرچند برخی کشورهای آسیایی نرخ رشد مثبتی را تجربه کرده بودند، فروش کلی در آسیا کاهش 20 درصدی داشت. اقتصاد ضعیف در روسیه منجر به فروش کمتری شده بود. صنعت گلف در سال 1998 با مشکلاتی رو به رو شده بود. و این امر فروش محصولات شرکت گلف تیلورمید را با کاهش 15 درصدی مواجه کرد.

شرکت آدیداس – سالمون بیشتر بر جنبه های مثبت تمرکز کرد تا منفی. اگرچه انتظار رشد ثابتی در سال 1999 داشت، در پنجاهمین سالگرد شرکت، شرکت تلاش کرد تا عملیات فروش را تقویت کند. شرکت تصمیم گرفت یک مقر فرماندهی جدید در Herzogenaurach تأسیس کند. شرکت آدیداس – سالمون عملیات جهانی سازی را با تشکیل یک شرکت تابعه در ژاپن، با نام ادیداس ژاپن KK، به منظور رسیدگی به توزیع محصولات آدیداس (Adidas) در ژاپن، همچنین سرمایه گذاری در هلند و ترکیه تأسیس کرد.

از نظر ورزشی، شرکت آدیداس – سالمون در اواخر دهه 1990 سود بسیاری برد. آدیداس (Adidas) اسپانسر رسمی جام جهانی فوتبال 1998 بود. که بسیار در دید و پوشش خبری بود. در سال 1999 شرکت اسپانسر جام جهانی بانوان را به عهده گرفت که محبوبیت بسیاری به دست آورد. شرکت همچنین از تیم بیسبال  New York Yankees در اوایل سال 1997 حمایت مالی کرد. The Yankees برنده سری جهانی آن فصل شد. و شرکت از طریق کمپین های تبلیغاتی همکاری خود را با این تیم منتشر کرد. در میان ورزشکارانی که با این شرکت قرارداد امضا کردند، دوچرخه سواری به نام جان آلریچ ( برنده تور دو فرانس در سال 1997، و نفر دوم در سال 1998 شد.) و کوبی برایانت، بازیکن انجمن ملی بسکتبال حضور داشتند.

آدیداس (Adidas) حرکت خوبی را در یکپارچه سازی عملیات سالومون انجام داد. شرکت با افزایش رقابت در نتیجه ورود شرکت های جدید مانند شرکت تامی هیلفیگر و شرکت رالف لورن کورپوریشن به بازار کفش ورزشی، شروع به تلاش در جهت بهبود موقعیت نام تجاری خود کرد. به عنوان قسمتی از این تلاش، شرکت اقدام به سازماندهی جهانی در سال 2000 نمود. دوباره سازماندهی کردن شامل سه بخش عمده، از جمله یک بخش جدید با عملکرد بالا می شد. بازسازی همچنین به سمت کاهش تقسیمات عملیاتی قبلی که ورزش های فردی را مورد هدف قرار می داد پیش می رفت و تلاشی برای تغییر موقعیت نام تجاری در بازار بود. از طرفی این حرکت نتایج مختلفی داشت. با این حال نایک به حکمرانی در بازار کالاهای ورزشی ادامه می داد. در همان زمان، ادیداس شروع به از دست دادن بازار ایالات متحده کرد. جاییکه ریبوک بین المللی تلاش خود را برای به دست آوردن سهم بیشتر افزون کرد. میل به همکاری با سالامون توجه آدیداس (Adidas) را از این موضوع منحرف کرد. به راستی در طول دهه 2000، تمرکز گروه بر بازارهای سنتی آدیداس (Adidas) فضای کمی را برای توسعه خط سالامون به جای گذاشت. که درنتیجه منجر به از دست دادن سهمی از بازار شد.

با این حال، شرکت تلاش های زیادی در دهه 2000 در جهت توسعه انجام داد. شرکت بخش گلف خود را واگذار کرد. ترکیب شرکت گلف تیلورمید و آدیداس (Adidas) به بخش تیلورمید – آدیداس، سپس تلاشی به تغییر موقعیت در جهت یک تولید کننده قوی و حرفه ای وسایل گلف شروع شد. شرکت در بدست آوردن تولید کننده توپ گلف Top-Flite شکست خورد . این شرکت نصیب شرکت  Callawayشد.

در سال 2002 آدیداس  – سالامون، شرکت Vancouver-based Arc'Teryx Equipment ( تولید کننده لوازم ورزشی و پوشاک با کیفیت بالا) را خرید. شرکت همچنین در جهت شکستن بازار خرده فروشی تلاش کرد، شرکت آدیداس (Adidas) اولین مغازه های خرده فروشی را در برلین و توکیو در سال 2001 تأسیس کرد. در سال 2002 شرکت مفهوم خرده فروشی را به امریکا وارد کرد. در مقابل موفقیت های بزرگ نایک فرمت خرده فروشی Niketown و باز کردن یک فروشگاه در شهر نیویورک رقابتی دوشادوش بود. سال بعد شرکت قسمت دوچرخه سازی را کوچکتر کرد. ترکیب لوازم تزئینی دوچرخه و عملیات پوشاک تحت یک بخش که Mavic-adidas Cycling نامیده می شد. در حرکت دیگری در جهت گسترش تقاضا برای بازار پوشاک ورزشی سبک زندگی، شرکت در سال 2005 با طراحی به نام استلا مک کارتنی در جهت ایجاد خط تولید جدید برای بانوان دونده، ورزشکاران تناسب اندام و شناگران  قرارداد امضا کرد.

در اواسط سال 2000 دیدگاه های جدیدی در صنعت کالاهای ورزشی جهانی ارائه شد. گروه های جدید مصرف کننده در بازار های گسترده چین و هند ظاهر شدند.  عجله برای رسیدن به موقعیت اول ورود در این بازار بود. پتانسیل برای رشد امیدوار کننده تر از نایک ظاهر شد. نایک که برای سال ها موفقیت خود را از حمایت مایکل جردن به دست آورده بود. سوپر استار مطرحی برای پشتیبانی از خود در اواسط دهه 2000 نداشت. هم آدیداس (Adidas) – سالامون و هم ریبوک، تلاش های زیادی را برای بستن قرارداد با نسل بعدی سوپر استارهای ورزشی انجام دادند. در سال 2003 شایعاتی مبنی بر ترکیب آدیداس (Adidas) و ریبوک، صنایع شماره دو و سه، به ترتیب، وجود داشت. هرچند این دو شرکت شایعات را تکذیب کردند.

آدیداس (Adidas) همچنین برای به دست آوردن اسپانسرینگ پرسود کفش ورزشی در بازی های المپیک پکن تلاش کرد. در سال 2005 آدیداس (Adidas) به سابقه خود در نوع آوری در کفش ورزشی بازگشت. و اولین کفش "هوشمند"، (Adidas 1 ) یک کفش دو که ریزپردازنده هایی در ته کفش وجود داشت، را طراحی کرد. کفش هوشمند از یک سنسور استفاده می کرد، تا به شرایط سطح واکنش نشان دهد و شدت ضربه را اندازه بگیرد و شکل و فرم کفش را متناسب کند. شرکت امیدوار است که کفش جدید، انقلابی در تکنولوژی ورزشی باشد.

در این میان شرکت بیان کرد که همکاری با سالامون دیگر سودمند نیست و تصمیم به فروش سالامون گرفت. در تاریخ ۳ می ۲۰۰۵، شرکت ادیداس اعلام کرد که شرکت سالامون از شرکت‌های وابسته خود را به قیمت ۴۸۵ میلیون یورو به آمر اسپورت فروخته است.  در آگوست ۲۰۰۵، آدیداس (Adidas) اعلام کرد که قصد خرید شرکت بریتانیایی ریبوک را دارد. قیمت پیشنهادی برای خرید این کمپانی بزرگ ورزشی، ۳٫۸ میلیارد دلار اعلام شده بود. اما با این خرید،در سال 2006، آدیداس (Adidas) رسماً توانایی رقابت با شرکت نایک را پیدا کرد. نایک به عنوان دومین تولید کننده کفش ورزشی در دنیا رقیب بزرگی به نام آدیداس (Adidas) پیدا کرد که اکنون می‌تواند به راحتی با نایک رقابت کند.

در آوریل ۲۰۰۶، آدیداس (Adidas) خبر از قراردادی ۱۱ ساله داد که بر مبنای آن این شرکت کفش ‌ها و لباس ورزشی لیگ برتر بسکتبال آمریکا (NBA) را تامین کند. براساس این قرارداد، آدیداس (Adidas) علاوه بر NBA، کفش‌ های و لوازم مورد نیاز NBDL و WNBA را نیز تامین می‌کند. این قرارداد در ادامه قرارداد ۱۰ ساله ریبوک که در سال ۲۰۰۱ میلادی به اجرا درآمده بود، بسته شد.

قرارداد فوق سنگین با منچستر یونایتد

در اواخر سال 2014 پس از اعلام کناره گیری اسپانسر مطرح آمریکایی از تمدید دوباره ی قرارداد با منچستر یونایتد، سایت های خبری ورزشی از خبرهای عقد قرارداد آدیداس (Adidas) با تیم منچستر یونایتد پر شد. قرارداد بی سابقه و بسیار سنگین! قرارداد 10 ساله ای که آدیداس (Adidas) متعهد شد سالی 75 میلیون پوند ( در حدود سالی 243 میلیارد تومان ) به تیم منچستر یونایتد پرداخت کند. که در مجموع 750 میلیون پوند به جیب منچستری ها خواهد رفت . این قرارداد در دنیای ورزشی و اسپانسرینگ فوتبالی سابقه نداشته است.

در نوامبر سال 2011، آدیداس (Adidas) اعلام کرد که قصد به دست آوردن عملکرد ورزش اکشن فضای باز را با نام تجاری Five Ten از طریق توافق خرید سهام. قیمت کل خرید 25 میلیون دلار آمریکا به صورت نقدی بود.

در پایان سال 2012، آدیداس (Adidas) بالاترین درآمد خود را گزارش داد. مدیر اجرایی هربرت هاینر، سال پیش رو را سالی امید بخش برای آدیداس (Adidas) پیش بینی کرد.

در ژانویه سال 2015، شركت آدیداس (Adidas) سرويسي ارائه كرد كه با آن می توانيد كتاني مورد علاقه خود را طراحي كنيد و آن را در اختيار بگيريد. اما تاكنون آديداس فقط نسخه موبايلي آن را عرضه كرده است. با اين نرم افزار مي توانيد شكل ظاهري كتوني، جنس آن و رنگ و سايز آن را طراحي كنيد تصوير كتوني با عكسي كه انتخاب كرده ايد به نمايش در مي آيد. پس از این مرحله می توانید درخواست خرید خود را برای این کتونی اعلام کنید که البته این کار قیمت کتونی را اندکی بالاتر می برد.

در 24 مارس سال 2015، آدیداس (Adidas) و مک دونالد از یونیفرم های همه آمریکایی های مک دونالد پرده برداری کرد. برای سه سال پیاپی کارکنان باید بپوشند لباس های آستین کوتاه ساخته شده با مواد سبک وزن و قابل تنفسی که از مواد یکسانی که در ان بی ای استفاده می شد.

در آگوست 2015، آدیداس (Adidas) برای تقویت فناوری تناسب اندام اقدام به خرید شرکت Runtastic کرد. آدیداس (Adidas) این شرکت را به قیمت ۲۴۰ میلیون دلار خریداری کرد.

ترجمه شده توسط تیم Osport

استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.

منبع سایت www.referenceforbusiness.com