">
بوکس یکی از محبوب ترین ورزش ها بویژه در اروپا و آمریکا است. اسطوره هایی مثل محمد علی کلی، جک جانسون، جو لوئیس، راکی مارسیانو، بنی لئونارد، میکی واکر به همراه ستارگانی دیگر شهرت جهانی را برای این ورزش به ارمغان آورده اند. ورزش بوکس قبلا با نامPugilism"" به معنای "علم شیرین"شناخته شده بود.
شواهد تاریخی دلیلی بر این واقعیت است که ورزش بوکس در شمال آفریقا در 4000 سال قبل از میلاد مرسوم بوده است. همچنین در روم و یونان پرطرفدار بوده است. بوکس در آن زمان قوانین خاصی نداشت. و بوکسورها با نوارهای چرمی که به دور دست خود می پیچیدند به سختی با یکدیگر مبارزه می کردند. عقیده بر این است که در روم باستان، بوکسورها معمولا مجرمین و یا بردگان بوده اند. آن ها برای بدست آوردن آزادی در صورت برنده شدن، مبارزه می کردند. اگرچه حقایق به این مطلب اشاره می کنند که مردان آزاد هم برای رقابت و روح ورزش مبارزه می کرده اند. در نهایت آگوستوس مبارزه را ممنوع کرد. همچنین گفته شده است در 500 سال بعد از میلاد تئودوریک این ورزش را به علت محبوبیت در حال رشد و تاثیرش بر زندگی عمومی ممنوع کرد.
اولین مدارک مستند ثبت شده به سال 1681 در بریتانیا مربوط است. یک باور عمومی وجود دارد که Duke of Albemarle مسابقه بوکس را بین قصاب و ساقی خود برگزار کرد. دلیل عمومی برای برگزاری چنین مسابقه ای تفریح و سرگرمی بوده است.
قبل از سال 1866 Jack Boughtonis با وضع یک سری قوانین به بوکس اعتبار بخشید. گفته می شود که جک بعد از یک مسابقه وحشتناک که منجر به کشته شدن رقیب او شد، در سال 1743، تصمیم به انتشار این قوانین گرفت. او به عنوان پدر بوکس شناخته می شود.
اگرچه رشد چشمگیر ورزش بوکس در طول دورانی که به عنوان دوران بوکس مدرن شناخته می شود، رخ داده است. در سال 1866 مارکیز کوئینزبری قوانین جدیدی برای بوکس وضع کرد. قوانین با همین نام ذکر می شوند. قوانین جدید دوره های محدود سه دقیقه ای را برای مبارزه مشخص کرد. قوانین جدید کشمکش و گول زدن در طول مسابقه را ممنوع و استفاده از دستکش را اجباری کرد. اگرچه مدت زمانی طول کشید تا مبارزه با دستکش کاملا رسمیت یابد اما بعد از تصویب این قانون مبارزه با مشت لخت کاهش قابل توجهی یافت. در سال 1892 جمس میکوربت با پیروی از قوانین جدید توانست بوکسور کهنه کار و بدون دستکش، جون سولیوان، را شکست دهد.
یکی دیگر از تغییرات اساسی در این ورزش را می توان به داگلاس نسبت داد. داگلاس تولدی دوباره به قوانین بوکس مدرن داد. این قوانین به "Patron Saint" معروف هستند. داگلاس در سیستماتیک کردن بازی بوکس مشارکت داشته است. او 12 قانون برجسته را برای بوکس تنظیم کرد که برجسته ترین آن ها راند های سه دقیقه ای و تصویب استاندارد هایی برای دستکش بوکس است.
تا اوایل دهه 1900 تغییری در ورزش بوکس به وجود نیامد. بوکس در لیست بازی های المپیک تابستانی ۱۹۰۴ سنت لوئیس قرار گرفت. در طول قرن بیستم، جهان شاهد مبارزان با استعدادی بود که برای کسب مقام مبارزه می کردند، و به این ورزش محبوبیت بخشیدند و باعث شدند بوکس بیشتر شناخته شود. بوکس با جذابیت و اعتماد به نفس وارد قرن 21 شد.
در سال 1902 یک دندانپزشک انگلیسی به نام Jack Marles اولین محافظ دندان را برای بوکسورها اختراع کرد. محافظ دندان اساساً برای جلسات آموزشی طراحی شده بود. در سال 1913 مبارز سبک وزن Ted "Kid" Lewis اولین بوکسوری بود که یک محافظ دهانی را در رینگ مسابقه استفاده کرد. این محافظ دهانی به سرعت پر طرفدار شد و تحسین همگان را در ورزش بوکس برانگیخت.
ایجاد انجمن بوکس ملی (NBA) در سال 1927 بدنه حکومت را که ورزش بوکس و موفقیت های آن را زیر نظر داشتند مطمئن ساخت. مهمترین هدف (NBA) سازماندهی مسابقات بین بهترین استعدادها و توجه داشتن به اصول اخلاقی بوکس بود.
امروزه سه سازمان بوکس جهانی داریم: شورای جهانی بوکس (WBC)، فدراسیون بین المللی بوکس (IBF ) و انجمن جهانی بوکس (WBA). انجمن بین المللی بوکس آماتور در سال 1946 تاسیس شد و این اولین نهاد بین المللی برای ورزش بوکس آماتور است.
از نام های با شکوهی در تاریخ بوکس شامل ژن تونی، کوربت و سالیوان برای دسته سنگین وزن، و همچنین قهرمان سبک وزن بارنی راس و هنری آرمسترانگ می توان نام برد. تاریخ بوکس بسیاری از لحظات زیبا از این بازی ارائه می دهد.
تاریخچه بوکس ایران (برگرفته از سایت فدراسیون بوکس جمهوری اسلامی ایران)
ورزش بوکس با آغاز جنگ جهانی دوم در ایران مورد استقبال قرار گرفت. در اسکله های جنوبی کشور، کارکنان کشتی های خارجی این ورزش را انجام می دادند و بدینسان جوانان ایرانی با مشاهده بوکس به آن علاقه مند شدند.
مرحوم عبدا... نادری در سال 1321 توسط سازمان پیشاهنگی ایران، به عنوان بنیانگذار اصلی بوکس ایران معرفی شد. وی در سال 1322 از طرف دستگاه تربیت بدنی و ورزش ایران، مدیریت بوکس را عهده دار شد و اولین مسابقات داخلی بوکس در سال 1324 و اولین مسابقات رسمی قهرمانی کشور در سال 1325در 6 وزن برگزار شد.
مرحوم نادری در سال 1333 جای خود را به فتح ا... امیر علایی داد و بعد از او در سال 1341 علی عبده رئیس فدراسیون شد . در سال 1346 فدراسیون بوکس دچار تغییر و تحول گردید و این بار مهندس آراداشس ساگینیان حدود 2 سال بر سرکار آمد و سپس در سال 1347 مهندس رضا قطبی جانشین وی شد اما چهار ماه بیشتر دوام نیاورد و مجددا آقای فتح ا... امیر علایی روی کار آمد و بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند 1357 با نظارت کمیته ملی المپیک در تاریخ 30 مرداد سال 58 شورای فدراسیون بوکس را تشکیل داد .
بوکس ایران در پی یک مصاحبه تلویزیونی که از جانب گروه ورزش شبکه اول تلویزیون با یکی از روحانیون ترتیب داده شده بود تعطیل شد و چند سالی پیشکسوتان مربیان و قهرمانان قادر به بازگشایی فدراسیون و احیای بوکس نشدند. بالاخره در سال 1368 ریاست جمهور و ریاست محترم مجلس، عده ای از پیشکسوتان، مربیان و ورزشکاران بوکس را پذیرفتند و در اواخر سال 1368 با جلب موافقت مقام های ارشد مملکتی، آقای «احمد ناطق نوری» نماینده مجلس شورای اسلامی، به عنوان رئیس فدراسیون بوکس جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و احیای بوکس در دستور کار فدراسیون، پیشکسوتان و دست اندرکاران، مربیان، داوران و ورزشکاران قرارگرفت.
اما از نکاتی که پس از انقلاب اسلامی و در زمان ریاست احمد ناطق نوری قابل بررسی است این است که پس از بازگشایی فدراسیون در سال 1368 بعد از 10 سال تعطیلی متاسفانه تاکنون ارگانها و نهادهایی مانند نیروهای انتظامی و ارتش، جامعه کارگران، وزارت آموزش و پرورش و دانشگاه ها هیچگونه فعالیتی در این رشته ورزشی نداشته و به تعبیری بوکس در نهادهای فوق تعطیل است. همچنین هنوز هم مسابقات بوکس در ابعاد داخلی و برون مرزی از سوی سیمای جمهوری اسلامی ایران پوشش تصویری نداشته و فقط به پخش اخبار اکتفا می شود.
بوکس ایران قبل از انقلاب آنچنان موفقیت جهانی نداشته است. اما در بازگشایی مجدد و با درایت مسوولین در سال 1998 و در رقابتهای جام جهانی که در کشور چین برگزار شد، ابراهیم موسوی در وزن 75 کیلوگرم و کوروش مولایی در وزن 81 کیلوگرم موفق به دریافت مدال برنز شدند، همایون امیری در سال1383 و در رقابتهای قهرمانی دانشجویان جهان در کشور ترکیه در وزن 75 کیلوگرم مدال برنز گرفت. در رقابت های جام ستارگان جهان در سال 1387 و در کشور چین تایپه مرتضی سپهوند و علی مظاهری به مدال برنز دست یافتند.
در المپیک 1996 آتلانتا بابک مقیمی، در المپیک 2008 در چین، مرتضی سپهوند، و در رقابت های المپیک 2012 لندن احسان روزبهانی تا آستانه کسب مدال پیش رفتند و فقط با بدشانسی نتوانستند مدال بگیرند. در المپیک ریو 2016 تنها نماینده ایران، احسان روزبهانی، وداع زود هنگامی با مسابقات داشت تا با این نتیجه بوکس ایران همچنان در حسرت مدال المپیک باقی بماند. قبل از بازیهای المپیک آتلانتا در مسابقاتی که به حضور شرکت کنندگان در این المپیک برگزار شد، بابک مقیمی مدال نقره گرفت. ضمن آنکه فدراسیون بوکس در تمامی ادوار المپیک های برگزار شده پس از انقلاب اسلامی به شایستگی توانسته است نمایندگانی را به این مسابقات اعزام نماید.
فدراسیون بوکس با قدمتی حدود 70 سال در قبل از انقلاب در مسابقات قهرمانی آسیا و بازی های آسیایی تعداد 14 مدال طلا 14 مدال نقره و 28 مدال برنز کسب کرد. این تعداد پس از انقلاب به 15 مدال طلا 21 مدال نقره و 50 مدال برنز افزایش یافته است. مضاف بر اینکه حضور تعدادی از کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق مانند ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان و... که در قاره آسیا قرار گرفته اند کسب مدال را هم اکنون بسیار مشکل نموده است. با این حال مدال های بدست آمده در سالیان اخیر به لحاظ کمی و کیفی در زمان ریاست احمد ناطق نوری از رشد چشمگیری برخوردار بوده است که به لحاظ آماری قابل استناد است.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
منبع: سایت www.historyofboxing.info