معرفی برند نایک

شرکت نایک یک شرکت آمریکایی چند ملیتی می‌باشد که در زمینه طراحی، تولید، توسعه وعرضه محصولاتی نظیر کفش، البسه و پوشاک، لوازم و ابزار ورزشی به بازار جهانی فعالیت می‌کند.

تاریخ های کلیدی

1962 : فیل نایت شرکت Blue Ribbon Sports (BRS) را برای واردات کفش های ژاپنی تأسیس کرد

1963: BRS اولین محموله حاوی 200 کفش را از شرکت Onitsuka Tiger Co تحویل گرفت.

1964: همکاری بین نایت و بیل بُوِرمن در BRS آغاز شد

1966: اولین خرده فروشی شرکت آغاز شد.

1968: شرکت ترکیب شد و کفش های Cortez طراحی شده توسط بُوِرمن بیشترین فروش را داشت

1971: BRS شروع به تولید محصولات خود در خارج از کشور نمود. علامت تجاری چك مارك (تیک)  و برند نایک معرفی شدند.

1972: در بازی های المپیک 1972 برند نایک برای اولین بار تبلیغ شد و شرکت اولین بازار خارجی خود را در کانادا به دست آورد.

1978: شرکت نام خود را به نایک تغییر داد

1979: اولین خط تولید لباس راه اندازی شد و دستگاه لایه گذاری کفش Nike Air شروع به کار کرد.

1980: سهام نایک در بورس عرضه شد.

1981: شرکت بین المللی نایک با مسئولیت محدود راه اندازی شد تا تولیدات خارج از کشور را رهبری کند.

1985: شرکت نایک با مایکل جردن برای تبلیغ یک مدل از کفش Air shoe - 'Air Jordan.' قرارداد بست.

1988: شرکت کول هان، تولید کنندۀ لباس و کفش خریداری شد.

1990: اولین فروشگاه های نایک معروف به نایک تاون در پورتلند، اورگان باز شد.

1991: درآمد به 3میلیارد دلار رسید

1994: شرکت نایک، شرکت Canstar Sports Inc، تولید کننده برجسته تجهیزات اسکیت و هاکی در جهان را به دست آورد. که بعد ها به نام Bauer Nike Hockey Inc تغییر نام داد.

1995: شرکت نایک با بازیکن گلف، تایگر وودز، قراردادی 20 ساله به ارزش 40 میلیون دلار به امضا رساند.

1996: بخش فروش تجهیزات نایک ایجاد شد.

1999: شرکت شروع به فروش محصولات خود به طور مستقیم به مشتریان از طریق وب سایت نمود.

2003: شرکت نایک رقیب اصلی خود شرکت کانورس را در معامله ای به ارزش 309 میلیون دلار به دست آورد.

2004: نایک مالکیت یکی دیگر از رقبای خود، Starter، بعد از سلب مالکیت آن در سال 2007 به دست آورد.

2008: نایک مالکیت شرکت آمبرو را بعد از سلب مالکیت آن در سال 2012 به دست آورد.

2012: شرکت نایک برنامه بازخرید 8 میلیارد دلار سهام را آغاز کرد.

تاریخچه شرکت نایک

شرکت نایک در ابتدا به عنوان واردکننده کفش های ژاپنی تأسیس شد. و به بزرگترین فروشندۀ کفش و پوشاک ورزشی تبدیل شد. در ایالات متحده، محصولات نایک از طریق 20000 فروشگاه به فروش می رسد. در سرتاسر جهان، محصولات شرکت در 110 کشور فروخته می شود.. نایک فروشگاه های خرده فروشی معروف به نایک تاون را هم به صورت خانگی و هم خارج از کشور راه اندازی کرده است. تقریبا تمام محصولات نایک توسط پیمانکاران مستقل، عمدتا در خارج از کشور با مشارکت نایک در طراحی، توسعه و بازاریابی تولید می شود. علاوه بر طیف گسترده کفش و پوشاک مرکزی، شرکت همچنین تجهیزات ورزشی با برند Nike and Bauer، کفش و لباس با برند کول هان و هد بندهای با لگوی تیم ها به فروش می رساند. شرکت بر نوآوری های سازگار در طراحی محصولات و تبلیغات سنگین برای افزایش فروش در آمریکا و بازارهای خارجی تکیه دارد. حضور همیشگی برند نایک و علامت تجاری چك مارك (تیک) منجر به واکنش شدید در برابر شرکت به خصوص در رابطه با ادعای دستمزدهای پایین و شرایط کاری نامناسب در تولید کنندگان آسیایی شرکت در اواخر قرن بیستم شد.

آغاز BRS 

شرکت نایک در سال 1962 تأسیس شد. یک محصول از تخیل فیل نایت، فارغ التحصیل تجارت از دانشگاه استنفورد که عضو تیم دو میدانی به عنوان دانشجوی دوره لیسانس در دانشگاه اورگان بوده است. بعد از به پایان بردن دوران تحصیل مسافرتی به ژاپن داشت. نایت با یک شرکت ژاپنی (Onitsuka Tiger Co )که تولید کننده کفش ورزشی بود در تماس بود. و واردات برخی از محصولات این شرکت را در مقیاس کم سازماندهی کرد. نایت متقاعد شده بود که کفش های ورزشی ژاپنی می توانند به خوبی با کفش های آلمانی که بازار آمریکا را احاطه کرده بودند رقابت کنند. در دوره اجرای توافق با شرکت ژاپنی، نایت شرکت Blue Ribbon sports به معنای محصولات ورزشی روبان آبی را برای برآوردن انتظارات شریک ژاپنی که او نماینده یک شرکت واقعی است تأسیس کرد. و این شرکت در نهایت رشد چشمگیری کرد و به شرکت نایک تبدیل شد.

در پایان سال 1963، توافق نایت در ژاپن به بار نشست و او 200 جفت کفش از شرکت ژاپنی دریافت کرد. او این کفش ها را در زیرزمین خانه پدری انبار کرد و به روش های مختلفی می فروخت. در سال بعد بیل بُوِرمن، مربی سابق دومیدانی نایت، با سرمایه گذاری 500 دلار، مساوی سرمایه نایت، شریک سرمایه گذاری نایت شد. بیل بُوِرمن سال ها تجربه در اصلاح کفش ورزشی برای تیم خود را داشت و او برای بهبود طراحی و کیفیت کفش ها روی نمونه های ابتدایی کفش شرکت ورزشی روبان آبی کار کرد. نوع آوری و خلاقیت در طراحی کفش های ورزشی در نهایت منجر به گسترش و موفقیت شرکت شد. تلاش های بُوِرمن در سال 1968 به بار نشست زمانی که کفش طراحی او، Cortez، بیشترین فروش را به دست آورد.

BRS  1300 جفت کفش ورزشی ژاپنی را در سال 1964 فروخت. و 8000 دلار به دست آورد. در سال 1965 شرکت نوپا کارمند تمام وقت استخدام کرد و درآمد شرکت به 20000 دلار رسید. در سال بعد شرکت اولین مکان خرده فروشی در کنار یک سالن زیبایی در سانتا مونیکا کالیفرنیا، اجاره کرد. به طوریکه این تعداد کم کارمندان، فروش در ماشین هایشان را متوقف کنند. در سال 1967 با یک فروش سریع،  BRS عملیات خود را با باز کردن یک دفتر توزیع در ولزی، ماساچوست گسترش داد.

نوآوری بیل بُوِرمن در تکنولوژی کفش ورزشی در این سال ادامه یافت. یک کفش با رویه ای ساخته شده از نایلون در سال 1967 به توسعه ادامه داد و در سال بعد بُوِرمن و کارمندان دیگر کفش Boston را تولید کردند که کفی با لایه گذاری سرتاسری را به کفش ورزشی اضافه می کرد.

ظهور نایک در دهۀ 1970

با پایان یافتن این دهه، ماجراجویی نایت به چندین مغازه و 20 کارمند گسترش یافت. و فروش به مبلغ 300000 دلار نزدیک شد. این شرکت برای رشد بیشتر آماده بود. اما نایت به علت کمی سرمایه از گسترش صرف نظر کرد. در سال 1971 با تأمین بودجه از طرف شرکت تجاری ژاپنی Nissho Iwai Corporation، BRS توانست خط تولید محصولات خود را از طریق پیمانکار مستقل برای واردات به آمریکا، در خارج از کشور راه اندازی کند. در این زمان، شرکت علامت تجاری چك مارك (تیک) و نام تجاری نایک را معرفی کرد. این نماد جدید در ابتدا بر روی کفش های تولیدی نایک چسپانده می شد. در این سال اولین محصولات نایک به فروش می رسد. نام كمپاني نايك از نام الهه پيروزي در يونان باستان گرفته شده است و لوگوی نایک نمادی از بال خدای "پیروزی" در یونان است. شايد بتوان گفت كه آرم اين شركت حتي از نام آن نيز معروفتر گشته است. بیل بُوِرمن مؤسس Nike در سال 1971 به این فکر افتاد تا نام شرکت را عوض کنند. آنها نام نایک (Nike) را انتخاب کردند. این نام نامی یونانی است که به معنی خدای "پیروزی" در یونان شناخته می شود. نام جدید، علامت جدید نیز لازم داشت. برای طراحی علامت آنها از کارولین دیویدسون که آن زمان دانشجوی رشته گرافیک دانشگاه هنر پورتلند بود، کمک گرفتند. علامت نایک را خانم دیویدسون فقط با دریافت 35 دلار آمریکا برای شرکت نایک طراحی کرد. شرکت نایک شعار تبلیغاتی"فقط انجامش بده" ( JUST DO IT ) را انتخاب نمود.

سال بعد BRS از شریک ژاپنی خود، Onitsuka Tiger، بعد از یک اختلاف نظر بر سر توزیع، جداشد. در  المپیک 1972 آمریکا بسیاری از کمپین های بازاریابی نام نایک را تبلیغ کردند. کفش نایک، توسط بسیاری از ورزشکاران مطرح پوشیده شد و عملکرد بالای این کفش ها قیمت های بالا را به دنبال داشت.

در اولین سال توزیع محصولات نایک، شرکت 1.96 میلیون دلار به دست آورد و کارمندان شرکت به 45 نفر افزایش یافتند. در ادامه، فعالیت شرکت به کانادا گسترش یافت و کاندا به اولین بازار خارجی شرکت تبدیل شد. وبه دنبال آن در سال 1974 شرکت توانست بازار استرالیا را هم به دست آورد.

بیل بُوِرمن به خلاقیت خود در طراحی کفش ادامه داد و توانست کفش Moon را در سال 1972 معرفی کند. این کفش دارای کفی شبیه به waffle (ماهیتابۀ مسطح دارای برآمدگی های شطرنجی) که برای اولین بار با ریخته گری پلاستیک در waffle آهنی خانگی درست شده بود. این کفی انعطاف پذیری کفش را بدون اضافه کردن وزن کفش افزایش می داد

در سال 1974، BRS اولین کارخانه را در آمریکا، در Exeter، نیوهمشایر افتتاح کرد. حقوق و دستمزد شرکت به 250 و فروش جهانی به 5 میلیون دلار تا انتهای سال 1974 رسید. بخشی از این رشد به علت تبلیغات گسترده برند نایک بود. شرکت به دنبال دیده شدن بیشتر با پوشیده شدن کفش ها توسط ورزشکاران مانند بازیکن مطرح تنیس ایلی نستس و جیمی کانرز بود. در  المپیک 1976 این تلاش برای پرداخت و استفاده بازیکنان مطرح از کفش نایک شروع شد.

با افزایش محبوبیت پیاده روی در آمریکا در اواخر سال 1970، رشد شرکت سرعت قابل ملاحظه ای به خود گرفت. درآمد BRS سه برابر شد و در سال 1976 به 14 میلیون دلار رسید. و تنها در عرض یکسال دوبرابر گشته و به 28 میلیون دلار در سال 1977 رسید. برای جواب دادن به تقاضا، شرکت کارخانه های جدیدی افتتاح کرد. یک کارخانه خیاطی در Maine تأسیس و امکانات تولید خارج از کشور در کره و تایوان را افزایش داد. فروش بین المللی زمانیکه در سال 1977 بازارها در آسیا و در سال 1978 در آمریکای جنوبی بازگشایی شد، به طور چشمگیری گسترش یافت. شرکت های توزیع کنندل اروپایی در سال 1978 به صف شدند.

نایک فعالیت های تبلیغاتی خود را با بازکردن باشگاه تمرین دو و میدانی، و امضای قرارداد با بازیکن مطرح تنیس، جان مکنرو ،ادامه داد. در سال 1978 شرکت نام خود را به نایک تغییر داد. در همان سال شرکت با افزایش تولید کفش ورزشی برای کودکان، خطوط تولید خود را گسترش داد.

در سال 1979 تنها نیمی از کفش های خریداری شده در آمریکا توسط شرکت نایک تولید شده بود. و شرکت به یک ساختمان جدید در  Beavertonاورگان نقل مکان کرد. در ادامه تجارت کفش، شرکت شروع به تولید و بازاریابی لباس ورزشی نمود. در سال 1978 نايك، تكنولوژي Air را معرفي كرد. اين تكنولوژي که از يك پلاستيك بالشتی شکل پر از گاز در كفه كفش استفاده مي كرد باعث مي شود تا كف كفش نرم تر شود.

رشد سریع از طریق گسترش بین المللی و تبلیغات گسترده در دهۀ 1980

با شروع دهۀ 1980، ترکیبی از طراحی خلاقانه، زیرکی و تبلیغات گسترده این امکان را برای نایک فراهم کرد که از رقیب آلمانی خود شرکت ادیداس، که قبلاً پیشرو در فروش در آمریکا بود، پیشی بگیرد. در ماه دسامبر 1980، دو میلیون از سهام شرکت نایک در بورس عرضه شد. با درآمد حاصل از فروش سهام در بورس، شرکت به فکر گسترش، به ویژه در بازار اروپا افتاد. شرکت کارخانه بزرگ درExeter ، نیوهمشایر خریداری کرد. این مرکز به عنوان خانه نایک، آزمایشگاه تحقیقات و توسعه و همچنین برای افزایش ظرفیت تولید داخلی، به کار گرفته شد. در این زمان، شرکت نایک تولیدات خود را از ژاپن منتقل کرد و تقریباً چهار پنجم تولیدات خود را در کره و تایوان انجام می داد. در سال 1981 کارخانه ای در چین تأسیس شد.

در سال بعد، زمانی که شور و شوق دویدن در ایالات متحده به تدریج کاهش یافت، نیمی از کفش های خریداری شده در آمریکا برند نایک را داشت. شرکت به خوبی اثر کاهش تقاضا برای کفش پیاده روی را مدیریت کرد. شرکت سهم قابل توجهی از فروش از انواع دیگر کفش ورزشی به ویژه کفش های تنیس و بسکتبال به دست آورد. به علاوه نایک از فروش خوب دیگر محصولات از جمله پوشاک ورزشی، کفش های معمولی و کفش کودک بهره خوبی به دست آورد.

با توجه به کاهش رشد اقتصادی در بازار ایالات متحده، شرکت نایک توجه خود را به رشد در بازارهای خارجی معطوف کرد. شرکت بین المللی نایک با مسئولیت محدود در سال 1981 برای رهبر محصولات در اروپا و ژاپن و همچنین به آسیا، آمریکا لاتین و آفریقا راه اندازی شد. در اروپا، نایک با رقبای سر سختی مانند ادیداس و پوما که بزرگترین بازار کفش اروپا، بازار فوتبال، را در دست داشتند، روبرو شد. شرکت نایک یک کارخانه در ایرلند باز کرد تا کفش ها را بدون پرداخت تعرفۀ گمرکی، توزیع کند. در سال 1981 شرکت سهم توزیع کنندگان در انگلستان و اتریش را به منظور تقویت کنترل خود بر بازاریابی و توزیع محصولات خریداری کرد. در سال 1982 شرکت نایک، تیم استون ویلا را تجهیز کرد. این تیم که برندۀ لیگ انگلستان و لیگ قهرمانان اروپا بود که نقش ویژه ای در تبلیغ کفش جدید فوتبال نایک داشت.

در ژاپن، شرکت نایک با ششمین شرکت بزرگ تجاری، Nissho Iwai، برای تشکیل شرکت سهامی نایک- ژاپن متحد شد. زیرا نایک در آن زمان قسمتی از بازار کفش های ورزشی با قیمت پایین را در دست داشت.

در سال 1982، محصولات خط تولید شرکت با بیش از 200 نوع مختلف کفش، شامل Air Force I، کفش بسکتبال، کفش های ورزش های راکتی، Air Ace، آخرین مدل در خط طولانی از طرح های خلاقانه کفش ورزشی که افزایش 100 درصدی در میانگین درامد سالانه را برای نایک به همراه آورد. علاوه بر این شرکت به بازاریابی برای 200 نوع مختلف پوشاک پرداخت. در سال 1983، که شرکت دچار اولین کاهش فروش از زمان آغاز به کار شد، رهبران نایک توجه خود را به بخش پوشاک و بازاریابی خارج از کشور، برای توسعه بیشتر معطوف کردند. در فروش های خارجی، شرکت نتایج مختلفی را به دست آورد. عملیات در ژاپن تقریباً سود آور بود و شرکت بالافاصله به مقام دوم در بازار ژاپن دست یافت. اما شانس نایک در اروپا کمتر بود و در پنج شرکت تابعه اروپا ضرر داد.

در سال مالی 1984 شرکت با 11.5 درصد کاهش در فروش داخلی کفش مواجه شد. شرکت نایک استراتژی سنتی بازاریابی خود در حمایت از رویدادهای ورزشی و استفاده از ورزشکاران برای تبلیغ را تغییر داد و بیشتر از 10 میلیون دلار در کمپین تبلیغات مجلات و تلویزیون سرمایه گذاری کرد. این تبلیغات با تابلوهای تبلیغاتی و نقاشی های دیواری در 9 شهر آمریکا در دوره ای قبل از  المپیک 1984 ادامه یافت. علیرغم نشان دادن این موضوع در بازی های  المپیک لس آنجلس سال 1984 که ورزشکاران بزرگ از محصولات نایک استفاده می کنند، سود نایک در سال مالی منتهی به ماه می 1984، 30 درصد کاهش یافت. اگرچه فروش بین المللی بهتر بود و فروش کلی کمی بهتر شد. این کاهش سود، نتیجه تخفیف زیاد بر روی محصولات نایک و هزینه های شرکت در بازارهای خارجی و تلاش برای محصولات پوشاکی شرکت بود.

کاهش درآمد ادامه داشت، در سه ماهۀ بعدی شرکت سهمی از بازار را از دست داد، سود 7.8 میلیون دلار تا انتهای ماه اگوست سال 1984 کاهش یافت. سود در سه ماهه بعدی 2.2 میلیون دلار و دوباره 2.1 میلیون دلار تا انتهای فوریه 1985 کاهش نشان داد. در واکنش به این کاهش سود، یک سری از اقدامات را در جهت تغییر این سیر نزولی اتخاذ کرد. این شرکت تعداد کفش هایی را که در انبار ذخیره کرده بود را کاهش داد و همچنین تعداد محصولاتی که به بازار عرضه می کرد را کاهش داد. این برنامه ها تولیدات کفش را 30 درصد کاهش داد. تشکیلات اداره کردن شرکت نایک ساده تر شد و مؤسس نایک، نایت، به عنوان مدیر عامل انتخاب شد. او در سال 1983 کنار گذاشته شده بود. به طور کلی هزینه های اجرایی به میزان قابل توجهی کاهش یافت. به عنوان بخشی از این تلاش، شرکت نایک شاخه های بازاریابی و تحقیقات را یکی کرد. و کارخانۀ خود در Exeter، نیوهمشایر, را تعطیل کرد. و 75 کارمند از 125 کارمند را اخراج کرد. به طور کلی این شرکت 400 کارگر را در طول سال 1984 اخراج کرد.

در مواجهه با تغییر علاقه مشتریان ( برای مثال، بازار آمریکا از پیاده روی به سمت ایروبیک تغییر کرد) شرکت بخش محصولات جدید را برای حفظ جایگاه خود راه اندازی کرد. در ادامه به عنوان بخشی از طرح شرکت برای سود بردن از همۀ جنبه های جنبش تناسب اندام، نایک یک تولید کننده کوچک تجهیزات وزنه برداری را خریداری کرد. شرکت نایک تا پایان سال 1985 بیشتر بازسازی شد و دو کارخانه آن در آمریکا تعطیل و در بخش های قبلی پوشاک و کفش ورزشی تجدید نظرهایی صورت گرفت. در حرکتی که کلید بهبود شرایط شرکت به شمار می رود، در سال 1985 شرکت با بازیکن بسکتبال مایکل جردن برای استفادۀ نسخۀ جدید کفش Air shoe قرارداد بست. این کفش بسکتبال جدید 'Air Jordan.' نام گرفت.

در اوایل سال 1986 نایک ایجاد چند خط تولید جدید را اعلام کرد. از جمله، تولید پوشاک بانوان، یک خط ارزانتر از کفش های ورزشی با نام Street Socks، کفش گلف و تجهیزات تنیس که تحت نام ویمبلدون در بازار فروخته می شد. در اواسط سال 1986، نایک اعلام کرد که سود شرکت دوباره در حال افزایش است و برای اولین بار به فروش 1میلیارد دلار رسیده است. در آن نقطه، نایک 51 درصد از سهام خود در شرکت نایک- ژاپن به شریک ژاپنی واگذار کرد. شش ماه بعد نایک 10درصد کارمندان آمریکایی خود را در ادامه استراتژی کاهش هزینه ها اخراج کرد.

در سال 1987 نایک کاهش در درآمد را اعلام کرد و دورۀ دیگری از بازسازی و کاهش بودجه شروع شد. درحالیکه شرکت تلاش می کرد با تحول تدریجی بازار تناسب اندام در آمریکا همراه باشد. تنها خلاقیت Air در کفش های ورزشی نقطه روشنی برای شرکت بود، و به شرکت امکان می داد تا در چندین منطقه از جمله در کفش های بسکتبال و دو، سهم بازار را از رقیب خود ریباک باز پس گیرد.

در سال بعد، شاخۀ جدیدی به کفش های ورزشی خود اضافه کرد، و کول هان، تولید کنندۀ کفش و لباس، را به ارزش 80 میلیون دلار خریداری کرد. تبلیغات سنگین، منجر به فروش بسیار خوب در میان جوانان و در دست گرفتن 23 درصد بازار کلی کفش شد. سود افزایش یافت و به میزان 100 میلیون دلار در سال 1988 رسید در حالیکه فروش با رشد 37 درصدی به 1.2 میلیارد دلار رسید. بعد از این سال، نایک تبلیغات تلویزیونی 10 میلیون دلاری را راه اندازی کرد و در سال 1989 اعلام کرد که 45 میلیون دلار برای تبلیغات هزینه کرده است.

در سال 1989 چند کفش جدید به بازار عرضه کرد و درآمد خود را تا 1.7 میلیارد دلار افزایش داد. و سود 167 میلیون دلاری به دست آورد. نوآوری در محصولات ادامه یافت، از جمله معرفی یک کفش بسکتبال با یک محافظ اطراف مچ پا که تحت نام تجاری Air Pressure به فروش رسید. در ادامه، با استفاده از مایکل جردن، بو جکسون و کارگردان اسپایک لی به بازاریابی جدی ادامه داد. در پایان سال 1989 به ساختمان تازه تأسیس شده خود درBeaverton  اورگان  نقل مکان کرد.

تسلط بر بازار از اوایل تا اواسط دهۀ 1990

در سال 1990 شرکت از دو رقیب خود برای کپی کردن طرح های ثبت شده کفش نایک شکایت کرد و خود را متعهد به پرداخت عوارض کمرگی برای وارد کردن کفش های بسکتبال Air Jordan نمود. در سال 1990 درآمد شرکت به 2 میلیارد دلار رسید. شرکت نایک، شرکت Tetra Plastics Inc، تولید کننده لایه های پلاستیکی برای کفی کفش، را خریداری کرد. در این سال، شرکت نایک فروشگاه نایک تاون (یک فروشگاه نمونه برای فروش طیف گسترده ای از محصولات نایک) را در پورتلند، اورگان باز کرد.

در سال 1991 معرفی کفش Visible Air شرکت نایک سبب شد تا این شرکت از رقیب خود ریباک در بازار ایالات متحده پیش افتد. در سال مالی منتهی به 31 ماه می سال 1991، به بیش از 3 میلیارد دلار رسید. در این سال شرکت نایک یک بازار پر رونق بین المللی را پشت سر گذاشت و رکورد فروش 41 میلیون جفت کفش Nike Air shoes را شکست. در جهت تلاش برای غلبه بر بازار اروپا و سود دهی، با تولید بیش از یک میلیارد دلار در فروش و قرار گرفتن در مکان دوم در بازار بعد از ادیداس، کسب و کار در آن سال 100 درصد رشد نشان داد. باز کفش نایک در آمریکا رشد سالانۀ آرام و 5 درصدی را داشت. 15 درصد رشد کمتر نسبت به سال 1980 و 1988. این امر سبب شد تا شرکت به بازارهای خارج از کشور توجه بیشتری نماید و فضای کافی برای رشد در اروپا را پیش بینی نماید. رقیب نایک، ریباک نیز پتانسیل رشد را در اروپا دید. در سال 1992 تلویزیون اروپا با تبلیغات کفش ورزشی پر شد و نبردی برای به دست گرفتن بازار بین نایک، ریباک و رقبای اروپایی ادیداس و پوما آغاز شد.

نایک همچنین پتانسیل زیادی در بخش کفش و پوشاک ورزشی زنانه دید. در ماه فوریۀ سال 1992، شرکت نایک 13 میلیون دلار برای تبلیغات تلویزیونی و چاپی در بخش تولیدات زنان هزینه کرد. و توانست به آرامی نظر زنان 18 تا 34 ساله را به تولیدات نایک جلب کند. فروش تولیدات مربوط به زنان در سال 1990 و 1991، 25 درصد رشد و در سال 1992 رشد 68 درصدی را به ارمغان آورد. در ماه جولای 1992 شرکت نایک دومین بازار خرده فروشی نایک تاون را در شیکاگو باز کرد.

شرکت نایک بیستمین سالگرد تولد خود را بدون بدهی و با درآمد 3.4 میلیارد دلار، در سال 1992 جشن گرفت. در آن سال سود ناخالص 100 میلیون دلاری به دست آمد. فروش بیشتر در بخش خرده فروشی بود. به مناسبت مراسم سالگرد شرکن نایک از شعار قدیمی خود، "هیچ خط پایانی وجود ندارد" استفاده کرد. رئیس شرکت فلیپ نایت طرح های زیادی را برای بازسازی شرکت و تبدیل شدن به بهترین شرکت ورزشی و تناسب اندام در جهان را اعلام کرد. برای تحقق این هدف، شرکت مجموعه ای از برنامه های اساسی برای جستجوی ساختار بازاریابی خلاقانه و پیچیده تنظیم کرد. تا برند نایک را به برندهای جهانی مثل کوکاکولا، پپسی، سونی و دیزنی تبدیل کند.

نایک به گسترش زنجیره های سود آور نایک تاون ادامه داد. در بهار سال 1993 دو نایک تاون در آتلانتا و جورجیا ودر سال بعد در کوستا مسا و کالیفرنیا افتتاح کرد. همچنین در سال 1993 به عنوان بخشی از استراتژی بلند مدت بازاریابی، نایک یک سرمایه گذاری بلند پروازانه با Mike Ovitz's Creative Artists Agency برای سازماندهی شرکت و تحت نام نایک انجام داد. حرکتی که به طور بالقوه این شرکت را در رقابت با غول های مدیریت ورزشی مانند PROSERV، IMG وAdvantage International قرار می داد.

نایک همچنین سرمایه گذاری بحث برانگیزی در عرصۀ به کار گیری از ورزشکاران مطرح برای تبلیغات خود را شروع کرد. مذاکره برای قرارداد با بازیکنان بسکتبال، اسکاتی پیپن و الونزو مورنینگ، و ورزشکارانی مثل مایکل جردن و چارلز بارکلی به عنوان نمادهای شرکت نایک حفظ کند. نفوذ نایک در جهان ورزش چنان رشدی کرد که در سال 1993، Sporting News نایت را به عنوان قدرتمند ترین مرد در جهان ورزش نامید.

نایک نیروی غالب در تولید کفش های ورزشی از اوایل تا اواسط دهۀ 1990 بود. شرکت تقریباً 30 درصد از بازار را در سال 1995 در اختیار داشت و این در حالی بود که نزدیکترین رقیب نایک، ریباک 20 درصد بازار را در اختیار داشت. درآمد خارج از کشور افزایش پیوسته ای داشت و تقریباً به 2 میلیارد دلار در سال 1995 رسید، در حدود 40 درصد از فروش کلی. که موقعیت برجسته در کفش ورزشی و رشد فروش در پوشاک را راضی نمی کرد. در سال 1994 شرکت نایک، شرکت Canstar Sports Inc، تولید کننده برجسته تجهیزات اسکیت و هاکی در جهان، را به ارزش 400 میلیون دلار خریداری کرد. Canstar نام خود را به Bauer Nike Hockey Inc تغییر داد. دو سال بعد Bauer Nike قسمتی از شاخه تازه تشکیل شده تجهیزات نایک با هدف گسترش شرکت در بازاریابی توپ ورزشی، لوازم محافظتی، محافظ چشم و ساعت، شد. همچنین در طول این دوره، نایک با ستاره گلف، تایگر وودز قرارداد امضا کرد. در سال 1995، وودز در سن 20 سالگی،  قرارداد بیست ساله ای به ارزش 40 میلیون دلار با نایک بست. این پدیدۀ تازۀ گلف در تعداد زیادی از مسابقات برنده بود و بسیاری از رکوردها را شکست و تبدیل به دومین بازیکن گلف در تاریخ شد که در سه رقابت اصلی در یک سال برنده بود. بعد از مرگ تایگر وودز، در ژانویه ۲۰۱۳ نایک با روری مکلروی قراردادی ۱۰ ساله به ارزش ۲۵۰ میلیون دلار بست که در آن زمان گلف ‌باز شمارۀ یک جهان بود.

اواخر دهۀ 1990

در سال مالی منتهی به ماه می 1997، شرکت نایک به رکورد فروش 9.19 میلیارد دلار دست یافت. فروش خارج از کشور با افزایش 42 درصدی در درآمد از سال 1996 تا 1997 نقش مهمی در این افزایش درآمد داشت. فروش در آسیا بیشتر از 500 میلیون دلار افزایش یافته بود. و فروش در اروپا به مبلغ 450 میلیون دلار رسید. در خانه، سهم شرکت نایک از بازار آمریکا نزدیک به 50 درصد بود. اما در اثر بحران مالی به وجود آمده در آسیا در تابستان سال 1997، فروش کفش های نایک کاهش یافت. در سال مالی 1999، فروش در آسیا به 844.5 میلیون دلار کاهش یافت. این مشکلات در بازار خارجی مقارن با رُکود فروش در بازار داخلی شد و سلیقۀ بی ثبات نوجوانان از کفش های پیاده روی به کفش های کوهنوردی تغییر کرد. در نتیجه، فروش کلی در سال 1999 به 8.78 میلیارد دلار کاهش یافت. به علاوه سود نیز کاهش یافت. و شرکت در سه ماهه چهارم سال مالی 1998متحمل ضرر 67.7 میلیون دلاری شد. و این اولین اعلام ضرر شرکت بعد از سیزده سال بود. این کاهش درآمد خالص منجر به اخراج 5 درصد از نیروی کار معادل 1200 نفر در سال 1998 شد. و همچنین بودجه قرارداد با ستارگان ورزش 100 میلیون دلار کاهش یافت.

شرکت نایک در اواخر سال 1990 با اعتراض و تحریم در باره رفتار با کارگران به کار گرفته در کارخانه های آسیایی مواجه شد. شکایات شامل، سوء استفاده از کارگران، شرایط کاری نامناسب، دستمزدهای پایین و استفاده از کودکان بود. در واکنش ابتدایی شرکت نایک اعلام کرد که این شرکت کنترل کمی بر تولید کنندگان محصولات خود دارد. معترضان، صندوق های سرمایه گذاری اجتماعی و اعضای کلیسا و دانشجویان که در کفش و پوشاک با نایک قرارداد داشتند بودند. در نهایت در اواسط سال 1998 نایک یک سری تغییرات مؤثر بر نیروی کار خود در آسیا شامل، افزایش حداقل سن، رعایت استانداردهای کیفیت هوا و تعهد به اجازه بازرسی مستقل از کارخانه را اعلام کرد. با این وجود، هنوز در قرن 21، نایک تحت فشار فعالان باقی مانده است.  نایک، همراه با شرکت مک دونالد، شرکت کوکا کولا، و شرکت استار باکس، به موضوعی برای اعتراض توسط کسانی که به شرکت های چند ملیتی که مارک های جهانی داشتند حمله می کردند تبدیل شد. این جریان پنهانی خصومت در سال 1999 به کانون توجه تبدیل شد هنگامیکه برخی از معترضان در برابر نشست سازمان تجارت جهانی در سیاتل تلاش به ایجاد آشفتگی در فروش نایک تاون کردند.

به دنبال افزایش سود از اوایل دهۀ 1990 تا اواسط آن، نایک تعدادی از طرح های جدید را در اواخر دهۀ 1990 معرفی کرد. به علت از دست دادن بازار ابتدایی ورزش هایی مثل اسکیت بورد، دوچرخه سواری در کوهستان، و اسنوبورد نایک تلاش به جبران این اشتباه با تأسیس واحدی به نام  ACG&mdashâort در سال 1998 کرد. دو سال بعد، شرکت قسمت جدیدی با نام Techlab برای تولید لوازم جانبی فناوری ورزشی مانند، دستگاه پخش صوتی دیجیتال، قطب نما، و یک مانیتور ضربان قلب قابل حمل را راه اندازی کرد. در اوایل سال 1999 شرکت نایک آغاز به فروش مستقیم محصولات به مشتریان از طریق وب سایت شرکت نمود. در سال 1999 شرکت نایک اسپانسر تیم فوتبال ملی زنان آمریکا بود که این تیم توانست قهرمان جام جهانی زنان شود. و به این ترتیب نایک توانست تبلیغات خوبی را داشته باشد.

در سال 2004 نیز مدیر اجرایی این شرکت عوض شد. نایت که 66 سال سن داشت خود را از پست مدیریت  اجرایی بازنشسته  کرد  و  جایش  را  به  ویلیام پرز داد.

شرکت نایک برای عمل کردن به مسئولیت های محیط زیستی خود شهرت دارد. بر اساس گزارش Clean Air-Cool Planet ( سازمان جدید محیط زیست در انگلستان) شرکت نایک در میان سه شرکت برتر (از 56 بررسی) در یک گزارش کمپین دوست داران آب و هوا قرار دارد. به عنوان مثال، شرکت نایک کمپینی را همزمان با روز زمین در سال 2008 راه اندازی کرد. این کمپین شامل ستارۀ بسکتبال ان بی ای، استیو نش، در حالیکه کفش Trash Talk نایک را پوشیده بود. این کفش از تکه های چرم و چرم های مصنوعی بازیافتی موجود در کارخانه تولید شده بود. کف کفش از پلاستیک های بازیافتی بود. با این حال 5000 جفت از این نوع کفش برای فروش تولید شد.

یکی دیگر از پروژهایی که مدت ها پیش از سال 1993 آغاز شده بود، برنامه استفادۀ مجدد از کفش ها بود. برنامه به منظور کمک به محیط زیست و جامعه با جمع آوری تمامی کفش های ورزشی قدیمی به منظور بازیافت مجدد آن ها بود. موادی که جمع آوری شده بود در تولید دوباره برخی کفش ها به کار گرفته شد.

نایک برای تمرکز مجدد بر خطوط کاری اصلی خود، در دهه‌ی ۲۰۰۰ خود را از شر برخی شرکت‌های تابعه‌اش خلاص کرد. در سال ۲۰۰۷ Starter و در سال ۲۰۰۸ Bauer Hockey، در سال ۲۰۱۲ آمبرو و در سال ۲۰۱۳ کول هان را فروخت. از سال ۲۰۱۳ نایک مالک دو شرکت تابعه‌ی اصلی است: شرکت کانورس (تولید کننده کفش ‌های آل استار) و هارلی اینترنشنال است.

کریستیانو رونالدو، که اخیراً قرارداد خود با شرکت نایک را تمدید کرده، به مناسبت کسب چهارمین توپ طلای خود، یک کفش با طراحی ویژه دریافت کرد.  

کفش های جدید  رونالدو با توپ طلا ست شده است.

برای آشنایی هرچه بیشتر با تکنولوژی های به کار رفته در کفش های ورزشی نایک اینجا کلیک کنید

ترجمه شده توسط تیم Osport

استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.

منبع: سایت www.fundinguniverse.com