">
شرکت کالاهای ورزشی ویلسون (Wilson) یکی از شناخته شده ترین برندهای تجهیزات ورزشی در شمال آمریکا است.
شرکت کالاهای ورزشی ویلسون (Wilson) یکی از شناخته شده ترین برندهای تجهیزات ورزشی در شمال آمریکا است. ویلسون (Wilson) استراتژی خود را بر تولید محصولاتی برای بهبود عملکرد ورزشکاران قرار داده است. رویکردی که بر نوآوری تأکید دارد. ویلسون (Wilson) تولید کننده تجهیزات ورزشی با کیفیت برای ورزش های تیمی مانند بسکتبال، بیسبال، فوتبال، ساکر و والیبال و ورزش های راکتی مثل تنیس راکت بال و اسکواش و گلف است. ویلسون (Wilson) همچنین تولید کننده کفش و پوشاک ورزشی است.
ویلسون (Wilson) بخشی از آمر اسپورت (Amer Sports)، شرکت پیشرو در صنایع ورزشی با برندهای شناخته شده بین المللی شامل، ویلسون (Wilson)، اتمیک (Atomic)، سالامون (Salomo)، سونتو (Suunto)و Mavic و Precor است. همه شرکت های آمر اسپورت (Amer Sports) محصولات فنی پیشرفته ارائه می کنند که عملکرد ورزشی ورزشکاران را افزایش می دهند.
تاریخچه
لوازم ورزشی ویلسون (Wilson) در سال 1913 با نام Ashland Manufacturing Company به منظور پیدا کردن راه منحصر به فردی برای استفاده از محصولات جانبی گشتارگاه راه اندازی شد. در سال 1914 شرکت محصولاتی را به عنوان زه های راکت تنیس، رشته های ویلون و نج بخیه تولید کرد و سپس به سمت تولید کفش بیسبال و راکت تنیس گسترش یافت. در سال 1915 شرکت، توماس ای ویلسون را به عنوان مدیرعامل انتخاب کرد. ویلسون تاجر بود و پتانسیل یک شرکت ورزشی را به خوبی می شناخت و شروع به تولید انحصاری تجهیزات ورزشی نمود و در سال 1916 نام شرکت را به ویلسون (Wilson) تغییر داد.
توماس ویلسون به سرعت شروع به گسترش شرکت با به خدمت گرفتن Hetzinger Knitting Mills و خرید یک شرکت کوچک تولید کننده توپ تنیس کرد. Hetzinger به منظور تولید لباس های ورزشی با کیفیت و گسترش خط تولید کیف که فقط به تولید کیف های گلف کاهش یافته بود به خدمت گرفته شد. فوتبال و بسکتبال نیز به سرعت به لیست فروش شرکت ویلسون (Wilson) اضافه شد. در سال 1917 شرکت ویلسون (Wilson) به کیفیت محصولات خود کاملاً مطمئن بود و برای تمام محصولات دوسال گارانتی بی قید و شرط قرار داد. در طول همین سال ویلسون (Wilson) تولید چوب های گلف و کلاه فوتبال را آغاز نمود. اگرچه توماس ویلسون در سال 1918 شرکت را ترک کرد هیچ وقفه ای در تولیدات و یا رشد درآمد شرکت رخ نداد. در پایان سال فروش به یک میلیون دلار رسید که برای شرکت در آن زمان کوتاه پول خیلی زیادی بود. شرکت ویلسون (Wilson)، با خرید شرکت لوازم ورزشی شیکاگو، تولید کننده لباس ورزشی، رسیدن به توافق با تیم Chicago Cubs برای تأمین تمامی تجهیزات تیم، و با به خدمت گرفتن آرچ ترنر (Arch Turner) هنرمند برجسته در صنعت چرم دهه را به پایان رساند. به خدمت گرفتن ترنر طرح های عالی برای توپ های فوتبال ارائه کرد که تأثیر عمیقی بر توسعۀ بازی داشت.
دهۀ 1920 یکی از موفق ترین دوره های شرکت بود. در سال 1922 ویلسون (Wilson)، مدلی از دستکش بیسبال را معرفی کرد که یک سری استانداردها برای طراحی، راحتی، و لایه گذاری در صنعت بیسبال را به همراه داشت. در طول همین سال شرکت همکاری خود را بازیکن گلف معروف Gene Sarazen آغاز نمود. بانفوذترین همکار ویلسون (Wilson) فوتبالیست آمریکایی، Knute Rockne، بود که با ویلسون (Wilson) برای تولید توپ دو لایۀ چرمی همکاری می کرد. علاوه بر این Rockne و ویلسون (Wilson) نسل جدید شلوارهایی برای فوتبالیست ها ارائه دادند که امکان حرکت آزادانه بازیکنان را فراهم می آورد. ویلسون (Wilson) همچنین اثرات زیادی بر دیگر جنبه های ورزش گذاشت. برای مثال تولید ظروف لوله ای مقوایی برای توپ تنیس که به زودی بسته بندی استاندارد برای صنعت اعلام شد.
Rockne در سال 1931 در حادثه سقوط هواپیما فوت کرد و ویلسون (Wilson) همکاری باDana X Bible را برای ادامه توسعۀ محصولات فوتبال آغاز نمود. آن ها کلاه و پدهای شانه برای فوتبالیست ها تولید می کردند. شرکت نتوانست نفوذ خود در فوتبال را مانند گذشته حفظ کند بنابراین تصمیم به تمرگز بر گلف گرفت.
شرکت ویلسون (Wilson) در سال 1932 چوب گلف R-90 را معرفی کرد که تا آخر سال 50000 عدد از آن ها را فروخت. یک سال بعد شرکت طرحی را ارائه داد که وزن چوب گلف را در لبه های سر چوب گلف توزیع می کرد و مقدمۀ طرح های چوب گلفی بود که "perimeter weighting" نامیده شد. در سال 1937 ویلسون (Wilson) چوب گلف Blue Ridge Golf Clubs را معرفی کرد. ویلسون (Wilson) به یک نوآوری عمده در طراحی و تولید چوب گلف و توانایی ترکیب لایه های مختلف چوب برای تولید طرح های متنوع برای ایجاد قدرت بیشتر و جهت گیری بهتر دست یافت. آشکار بود که ویلسون (Wilson) توسعۀ محصولات خود را به خوبی انجام می دهد و بازار پذیرای محصولات ویلسون (Wilson) است در حالیکه در بدترین سال های رکود نه تنها شرکت باقی ماند بلکه رونق هم داشت.
جنگ جهانی و بعد از آن
در طول سال های جنگ ویلسون (Wilson) به تمرکز بر توسعه محصولات ابتکاری خود ادامه داد. شامل معرفی Wilson Duke football، معرفی که از بهترین چرم و با پوشش سه لایه تولید شده بود و به محصولات دست دوز و سه لایه پایان داد و بعد از معرفی آن به بازار توسط لیگ ملی فوتبال (NFL) پذیرفته شد. با این حال جنگ به طور جدی تولید لوازم ورزشی ویلسون (Wilson) را تحت تأثیر قرار داد و مانند بسیاری از شرکت ها مجبور به تولید وسایل مورد نیاز برای سربازان آمریکایی خارج از کشور شد. درنتیجه مدیریت شرکت با برپایی کمپین های بازاریابی تصمیم به گسترش مشارکت جوانان در ورزش گرفت.
شرکت ویلسون (Wilson) بعد از جنگ همچنان در خط مقدم تولیدات تجهیزات ورزشی باقی ماند و در سال 1945 به گسترش و رشد ادامه داد. Ted Williams، بازیکن افسانه ای بیسبال به ویلسون (Wilson) پیوست و باعث شهرت تولیدات بیسبال ویلسون (Wilson) شد. Jack Kramer، پدر تنیس مدرن، به طراحی تجهیزات مدرن تنیس کمک شایانی کرد. بیشتر از ده میلیون از راکت های تنیس با دست خط جک کرامر در 30 سال آینده به فروش رسید. با پایان رسیدن دهۀ 1940 شرکت ویلسون (Wilson) مالک 15 کارخانه، 31 دفتر فروش و انبارهایی در سراسر ایالات متحده بود.
دهۀ 1950 سال های ادامۀ نوآوری و معرفی محصولات با کیفیت ویلسون (Wilson) بود. این دهه همچنین با تغییرات اداری و سازمانی همراه بود. L. B. Icely که در سال 1918 جایگزین توماس ای ویلسون شده بود و طبق نظر کارشناسان خلاق ترین دوران ویلسون (Wilson) را رهبری کرده بود در سال 1950 درگذشت. دوران تصدی او همراه با دستاوردهای متعددی بود و یکی از برجسته ترین آن ها، به عنوان اولین شرکت در صنایع ورزشی، استفاده از کامپیوتر برای کنترل فهرست موجودی بود. او چنان شرکت را مدیریت کرده بود که حتی پس از مرگش توقفی در معرفی محصولات به وجود نیامد. میزان فروش به افزایش ادامه داد و درآمد در اواخر دهۀ 1950 به بالاترین میزان خود رسید. در سال 1957 شرکت دفتر اجرایی خود را در ایالت ایلینوی (Illinois) در فاصلۀ کوتاهی از مرکز شهر شیکاگو ساخت.
در طول دهۀ 1960 ویلسون (Wilson) استراتژی خود را ادامه داد. به دنبال آن در سال 1955 مالکیت کارخانه Ohio-Kentucky Manufacturing که یکی از خلاق ترین شرکت های طراحی برای فوتبال در آمریکا بود را به دست آورد. در سال 1963 ویلسون (Wilson) شرکت Masters Golf Bag Company که تولید انحصاری کیسه های گلف را در اختیار داشت، خرید. ویلسون (Wilson) همچنین مالکیت Cortland Tennis Company را که به طور تخصصی راکت های تنیس تولید می کرد به دست آورد. در سال 1964 ویلسون (Wilson) شرکت Wonder Products Company را خرید که محصولات نامرتبط اسباب بازی و محصولات سفارشی را تولید می کرد. به زودی زمانیکه مدیریت شروع به استفاده از قطعات سفارشی برای تجهیزات حفاظتی مانند ماسک صورت در فوتبال و محافظ پا در بیسبال کرد دلیل خرید این شرکت مشخص شد.
گسترش بین المللی در دستور کار ویلسون (Wilson) قرار گرفت. ویلسون (Wilson) نه تنها اولین کارخانه خود، کارخانه تولید کننده تجهیزات بیسبال درپورتوریکو، را در خارج از کشور تأسیس نمود همچنین دفاتر فروش و بازاریابی ویمبلدون، انگلستان، ویسبادن، آلمان، توکیو، و هنگ کنگ را هم گشود.
ویلسون (Wilson) در سال 1970 توسط شرکت پپسی (PepsiCo) به منظور استفاده از موقعیت ویلسون (Wilson) برای معرفی خود خریداری شد. در عوض پپسی منابع مالی ویلسون (Wilson) را برای گسترش به بازارهای بین المللی فراهم کرد. در سال 1967 ویلسون (Wilson) کارخانه خود در گالوی، ایرلند برای ورود به بازار در حال رشد سریع محصولات تنیس باز نمود. اگرچه بیشترین احتمال رشد هنوز در آمریکا بود. در طول دهۀ 1970 برند ویلسون (Wilson) از طرف انجمن ملی بسکتبال و لیگ ملی فوتبال (NFL) به عنوان برند رسمی انتخاب شد. ویلسون (Wilson) تقریباً تمام لباس ها در لیگ اصلی بیسبال و همچنین لباس های تیم المپیک تابستانی آمریکا را تولید کرد. نام ویلسون (Wilson) نه تنها در آمریکا شناخته شده بود بلکه در سرتاسر جهان مشهور بود. به علت فرصت های رشد به ظاهر بی پایان، پپسی شرکت ویلسون (Wilson) را به سه بخش تقسیم کرد. گلف، ورزش های راکتی و ورزش های تیمی، هر بخش دارای تیم بازاریابی و فروش خود بود.
یکی از استراتژی هایی که ویلسون (Wilson) در طول سال ها برای افزایش فروش و تبلیغ محصولات خود به کار می گرفت، امضای قرار داد با ورزشکاران مشهور بود. در طول دهۀ 1980 محصولات ویلسون (Wilson) توسط 100 تا از معروف ترین ورزشکاران شناخته شده در آمریکا از جمله Sam Snead در گلف، Walter Payton در فوتبال، مایکل جردن در بسکتبال و راجر کلمنس در بیسبال تایید شد. این استراتژی در فروش محصولات گلف و تنیس و شناخته شدن نام ویلسون (Wilson) مؤثر بود. در همان سال ها ویلسون (Wilson) با خرده فروشان منطقه ای و ملی برای فروش محصولا خود وارد مذاکره شد.
در سال 1989 با تغییر مالک ویلسون (Wilson)، شرکت ویلسون (Wilson) به مجموعه های آمر اسپورت (Amer Sports) پیوست. تحت مدیریت آمر اسپورت (Amer Sports) ویلسون (Wilson) شعبه هایی در ژاپن، انگلستان، آلمان، فرانسه و کانادا باز کرد. از طریق بازاریابی و توزیع شبکه جامع، ویلسون (Wilson) به زودی قادر به فروش تجهیزات ورزشی و لباس در بیش از 100 کشور در سراسر جهان شد. در ژاپن توپ ها و چوب گلف برای فروش عمده درحالیکه در انگلستان توپ و راکت های تنیس به سرعت توپ و چوب گلف به فروش می رسید. با به پایان رسیدن این دهه ویلسون (Wilson) همچنان به گسترش امکانات تولید خود در خارج از کشور از جمله کارخانه های جدید در هائیتی، سنت وینسنت، کانادا، و اسکاتلند، ادامه می داد.
مبارزه با یک روند نزولی
در طول دهۀ 1990 ویلسون (Wilson) تعهد خود به تولید محصولات با تکنولوژی های جدید را حفظ کرد. راکت تنیس Hammer 2.7si که در سال 1990 معرفی شد انقلابی به پا کرد و به سرعت به بالاترین فروش رسید. دستکش جدید بیسبال Conform معرفی شده در سال 1993به بازیکن بیسبال امکان سفارشی کردن دستکش برای دست خود را می داد. در سال 1994 ویلسون (Wilson) توپ بسکتبال Jet را معرفی کرد. در زمینه گلف در سال 1995 ویلسون Invex driver، طراحی خاص سر چوب گلف ساخته شده از فولاد ضد زنگ و تیتانیوم، را ارائه کرد که خیلی سریع به پر فروش ترین محصول در تمام باشگاه های گلف تبدیل شد.
ویلسون (Wilson) در طول اوایل دهۀ 1990 بیشترین سهم را دربازار نسبت به دیگر شرکت های ورزشی در سرتاسر جهان با مجموع فروشی بالغ بر 8.5 درصد کل بازار را داشت. این درحالی بود که نزدیکترین شرکت ها به ویلسون (Wilson) به ترتیب، 7، 4.9 و 4.6 درصد از کل فروش بازار را به خود اختصاص داده بودند.
در اواسط دهۀ 1990 شرکت ویلسون (Wilson) دچار مشکلاتی شد. شرکت تغییراتی در رهبری خود داشت. عملکرد فروش لوازم ورزشی به طور کلی در طول دهۀ 1990 کاهش داشت. ویلسون (Wilson) به خصوص در تجهیزات گلف خود متحمل ضربۀ اساسی شد. سهم در بازار تنیس نیز مانند گلف کاهش یافت.
بازسازی شهرت برند
Jim Baugh در سال 1996، به ریاست ویلسون (Wilson) رسید که مسئولان قبلی متفاوت بود. او پیش از حضور در ویلسون 20 سال را در بازار کالاهای ورزشی گذرانده بود. و دارای موفقیت هایی در بخش ورزش های راکتی ویلسون (Wilson) بود. Jim Baugh شروع به تقویت بخش گلف با تمرکز بیشتر بر روی فن آوری های جدید کرد. او همچنین تمرکز تولیدات شرکت برای ورزشکاران حرفه ای را در جهت تولید برای ورزشکاران تفریحی کاهش داد.
درحالیکه بخش گلف دچار مشکل بود، محصولات ورزش های تیمی، با افزایش فروش 11 درصدی در سال 1999، عملکرد مطلوبی داشتند. ویلسون (Wilson) به روابط قوی خود با NFL و انجمن ملی ورزش دانشگاهی ادامه داد. در تابستان سال 2000 ویلسون (Wilson) قرارداد خود با NFL را شش سال دیگر تمدید کرد. در اواخر دهۀ 1990 فروش محصولات بسکتبال خیلی پایین بود. در ژانویۀ 2000 شرکت ویلسون (Wilson) مالکیت DeMarini Sports تولید کنندۀ چوب های بیسبال و سافتبال را به دست آورد. این شرکت تولید کننده چوب هایی با نقاط مؤثر بیشتر بود و توانست شکاف در خط تولید ویلسون (Wilson) را پُر کند و راه را برای نوآوری های بعدی هموار سازد. در همان سال ویلسون (Wilson) اسپانسر رسمی لیگ کوچک سافتبال و بیسبال شد.
یک مشکل مهم برای ویلسون (Wilson) و در واقع برای کل صنعت کالای ورزشی در اواخر دهۀ 1990 کاهش عمومی مشارکت ورزشی و برنامه های تربیت بدنی در مدارس بود. بچه ها بسیار کم تحرک و چاقی در حال افزایش بود. بازی های کامپیوتری و تماشای تلویزیون مقصر اصلی در این میان بودند. در ادامه رشد محبوبیت ورزش های هیجان انگیز و پر خطر، بسیاری از جوانان ورزشکار را از ورزش های سنتی دور کرده بود. موقعیتی که برای شرکت های سنتی مثل ویلسون (Wilson) فاجعه انگیز بود. بسیاری از رهبران صنایع ورزشی در کمپین هایی برای افزایش مشارکت ورزشی در تمامی سطوح شرکت کردند. ویلسون (Wilson) کمپینی را برای افزایش مشارکت ورزشی و افزایش بودجۀ دولت در برنامه های تربیت بدنی رهبری کرد.
چالش جدید در قرن بیست و یکم
علیرغم کارهای انجام شده در زمینه توسعۀ بخش گلف، مانند افزایش بودجه برای تحقیقات و توسعه، فروش در این بخش همچنان خوب نبود. تمایل سیری ناپذیر ویلسون (Wilson) برای نوآوری و تولید محصولات با تکنولوژی بالا ادامه داشت. ویلسون (Wilson) ستایش صنعت را برای تولید محصولاتی مانند iWound ball و Deep Red driver به دست آورد اما فروش ویلسون (Wilson) همچنان پایین بود. هنگامیکه فروش تجهیزات تنیس هم در اوایل سال 2003 شروع به کاهش نمود، گروه آمر اسپورت (Amer Sports) دست به اقداماتی زد و Jim Baugh بر کنار شد. تعدادی مدیرا جدید به کار گرفته شدند و واحدهای عملیاتی از سه به دو ( ورزش های تیمی و راکت و گلف) کاهش داده شدند.
در اولین سال قرن بیست و یکم اخبار ویلسون (Wilson) بد نبود. در سال 2003 ویلسون (Wilson) قرارداد سه ساله با لیگ برتر فوتبال (MLS) برای تولید تجهیزات با برند MLS، از جمله توپ، محافظ ساق پا و کیت فوتبال برای بچه ها را امضا کرد. در بهار 2004 یک پیروزی کوچک اما قابل توجه را به دست آمد. زمانیکه انجمن سافتبال آماتور استفاده از بسیاری از چوب های با کیفیت رقبای ویلسون (Wilson) را ممنوع کرد، تجهیزات ویلسون (Wilson) قانونی باقی ماند. در اواخر سال 2005 فروش تجهیزات تیمی و راکتی خوب بود اما تجهیزات گلف هنوز نا امید کننده به نظر می رسید. در حالیکه تسلط کلی بر بازار در دهۀ 1990 خدشه دار شده بود، اما در دهۀ 2000 نام ویلسون (Wilson) معادل با تجهیزات ورزشی باقی ماند. این حقیقت شاید در هیچ کجا به اندازۀ فیلم 2000 هالیوود مشهود نباشد. در فیلم Cast Away بازیگر فیلم نقش یک تاجری را که در یک جزیره بعد از یک صانحۀ هوایی گیر افتاده است را بازی می کرد. این تاجر جعبه ای را در خرابه ای پیدا می کند که حاوی توپ والیبال ویلسون (Wilson) است. در طول سال ها این توپ همدم او می شود و تاجر نام دوست خود را ویلسون (Wilson) صدا می زند.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.