">
هرچند تاریخ هنرهای رزمی پیچیده بوده و چندان با دقت ثبت نشده است، اما آثار و شواهدی که از هنرهای رزمی اولیه در دست است نشان می دهد که از ابتدا شکل های فراوانی از هنرهای رزمی وجود داشته است و هرکدام به طور جداگانه آغاز شده و شکل گرفته اند. اما به طور کلی، بعضی تمدن های خاص، تاثیر فراوان و بیشتری بر شکل گیری هنرهای رزمی داشته اند.
تاریخ هنرهای رزمی معاصر بیشتر به فرهنگ آسیایی نسبت داده می شود اما در حقیقت هزاران سال است که در هر سرزمین، اشکال مختلفی از هنرهای رزمی وجود داشته و دارد. در یونان و روم باستان شکلی از هنر رزمی به نام پانکراسیون (Pankration) وجود داشته است که هنر قدرت محض بوده است. این هنر شامل ترکیبی از شیوه های مبارزه مانند کشتی، پرتاب قلاب و گرز و تور افکنی بوده است. همچنین از تکنیک های مشت زنی نیز در آن استفاده می شده است. قدیمی ترین مدرک از وجود پانکراسیون به 700 سال قبل از میلاد برمی گردد. اما نشانه هایی وجود دارد که این هنر رزمی مدت بسیاری قبل از این دوره نیز وجود داشته است و هنوز هم در یونان به آن پرداخته می شود.
در روسیه
کشتی سامبو(Sambo)، که در سال 1938 توسط کمیته فرهنگ سلامت جسمی در اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یک ورزش شناخته شد نیز ریشه در دوران باستان دارد و این شیوه مبارزه در حال حاضر در ارتش روسیه برای مبارزه تن به تن تدریس می شود. در حال حاضر سامبو روسی توسط فدراسیون جهانی کشتی آماتوری، به عنوان یکی از سه روش بین المللی کشتی شناخته شده است و روز به روز محبوبیت بیشتری می یابد.
در ایران
در ایران ورزش های رزمی بصورت کشتی های محلی و ورزش باستانی از دیرباز وجود داشته اند. با مراجعه به کتب مختلف در این زمینه می توان به حقایق زیر دست یافت. اینکه در مناطق مختلف ایران باستان،جدای از ارتش ایران، به عنوان یک سپاه مجهز که در جنگ ها تحت مدیریت فرمانروایان اصلی ایران زمین ایفای نقش می کرد، گروه هایی آموزش دیده در نواحی مختلف این سرزمین حضور داشتند. این نیروهای بومی که هرکدام دارای سلاحی تخصصی به عنوان سلاح رزمی بودند، مستقل از سپاه ایران در تهاجمات نقش بازدارنده و مدافع را بر عهده داشتند.(چیزی شبیه نقش عشایر غرب ایران در آغاز جنگ ایران و عراق) این نیروهای رزمی دارای تکنیک های رزمی منحصر بفردی بودند که برخی از آن ها تا زمان ما هم دوام آورده اند.
در روم
رومیان باستان هم با شیوه ای متفاوت به هنرهای رزمی می پرداختند. آموزش هنرهای رزمی رومی شامل تدریس تلفیقی از سلاح ها و سپرها با حرکات بدنی است. دلیل این کار نیز واضح است، مسابقات مهارت های جنگی آن زمان معمولا به مرگ ختم می شد و حریف لزوما انسان نبود. رومیان باستان از تماشای نبرد منجر به مرگ انسان و جانوران وحشی بسیار لذت می بردند! این شیوه مبارزه، استفاده از اسلحه را ضروری می کرد و در عین حال موجب پیدایش تکنیک های رزمی بسیار موثری شد که در طول زمان همچنان کارآمد باقی مانده اند.
در خاور دور
علی رغم اینکه بیشتر تمدن ها به نوعی از هنرهای رزمی می پرداخته اند، اکثر روش های معاصر مبارزه تن به تن، ریشه در فرهنگ آسیایی دارد. با توجه به پیشینه هنرهای رزمی در چین که به حدود 5000 سال قبل از میلاد برمی گردد، شکی نیست که نقش چین در شکل گیری این فنون بسیار پر اهمیت بوده است. هرچند مورخین بسیاری از تکنیک های رزمی چینی را به بودی دارما (Bodhidharma) راهب هندی -شخصی که آیین ذن بوداگرایی را به چین آورد - نسبت می دهند، مدتها قبل از آمدن او، در چین باستان به انجام حرکات و فنون رزمی پرداخته می شده است و البته نباید نقش بودی دارما را در پیشبرد و حفظ فنون هنرهای رزمی چین نادیده گرفت.
تاثیر ژاپن نیز بر هنرهای رزمی بسیار قابل توجه بوده است. کاراته، که در اصل در اوکیناوا (Okinawa) به وجود آمده است، در سال 1921 در ژاپن به رسمیت شناخته شد اما مدت ها قبل از آن به ژاپن رسیده و به کار می رفت. کیودو (Kyudo)، یا روش کمانگیری، یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی شناخته شده در ژاپن است و نوعی تیر اندازی با کمان است که حدود 2000 سال قبل به حد کمال رسیده و امروز نیز ورزشی زنده و پرطرفدار است.
ورزش های موثر کره بر هنرهای رزمی عبارتند از تای کوون دو (Tae Kwon Do) و هاپکیدو (Hapkido). قدمت تای کوون دو به 1300 سال قبل برمی گردد و قدیمی ترین هنر رزمی زنده کره است. در این روش، بسیاری از فنون و فلسفه چینی دیده می شود که توسط راهبان بودایی که ابتدا در چین آموزش دیده بودند، به کره منتقل شده اند.
تاریخ هنرهای رزمی به اندازه شیوه های آن، متنوع و گوناگون است. اما یک عامل مشترک در بین تمام آن ها وجود دارد و آن نیاز به دفاع شخصی است. بعضی از این فنون بسیار عملی تر از انواع دیگر آن هستند اما می توان گفت که هر هنر رزمی به مبارز این امکان را می دهد تا با روشی متمایز و موثر به دفاع ازخود بپردازد. هنرهای رزمی سنتی به دو دسته ملایم و خشن تقسیم می شوند البته هر دو دسته دارای عناصری از روش دیگر را در خود دارند و این قاعده کلی و اصلی هر ورزش است که آنرا در دسته ملایم یا خشن جای می دهد.
تکواندو یا تای کووان دو، با طرز قرارگیری خشک و محکم و ضربه های قدرتمند سبکی خشن شناخته می شود. مبارز طرفدار این روش، حمله ها را با سرعت و قدرت جواب می دهد و با پیش قدم شدن در حرکت، کنترل مبارزه را به دست می گیرد. تای چی چوان (Tai Chi Chuan) برای فنون نرم و طفره آمیزش شهرت دارد که خشونت را نه با زور که با برگرداندن نامحسوس حرکت به سمت حریف، جواب می دهد. در واقع اصطلاح ملایم و خشن ربطی به موثر بودن حرکات برای برنده شدن در مبارزه ندارد بلکه به شیوه تفکر حاکم بر کل آن دلالت می کند.
بیشتر فنون بسیار موثر رزمی ترکیبی از هر دو دسته هستند و با درهم آمیختن عناصری از هر دو روش، به شیوه ای بسیار کارآمد در دفاع شخصی مبدل می شوند. روش مدرن مبارزه، در تقابل با روش سنتی هنرهای رزمی، عناصری را از هنرهای متفاوت رزهی با هم ترکیب کرده و به روش عملی دیگری در دفاع شخصی دست یافته اند. در سبک جیت کوندو (Jeet Kune Do) از این دیدگاه در شکل دادن به فنون رزمی استفاده شده است. درک این مطلب بسیار اهمیت دارد که پرداختن صرف به فقط یک آیین رزمی برخلاف شیوه دفاع شخصی است که در روش های مبارزه تن به تن مدرن به کار می رود. گرفتن عناصر عملی از هر روش مبارزه و تبدیل آنها به یک روش شخصی، چیزی است که سبک جیت کوندو آموزش می دهد. حفظ انعطاف در مبارزه و خشک و قابل پیش بینی نبودن حرکات به حرکاتی نرم و خودانگیخته منجر می شود. درک روش های ملایم و خشن به مبارز این امکان را می دهد که در مراحل مختلف مبارزه خلاقانه عمل کند.
گونههای ورزش رزمی
انواع هنرهای رزمی آسیایی که امروز مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از :
• دو (Do) : روش، شیوه، راه رسیدن به دیدگاه شخصی.
• جیتسو (Jitsu) : فنون و تکنیک ها (در هنر مبارزه).
• آیکیدو (Aikido) : فن شجاعت و هماهنگی، هنری رزمی شامل قفل شدن ها، حرکات سریع، پرتاب ها و هماهنگ سازی.
• آیکی جیتسو (Aikijitsu) : روشی مانند آیکیدو با تاکید بر تکنیک.
• بوجوتسو (Bujutsu) : هنرهای مبارزه در رده جنگجویان ژاپنی.
• بوشیدو (Bushido) : شیوه جنگجویانه.
• گوشین (Goshin) : دفاع شخصی (محافظت از بدن).
• گوشین جیتسو (Goshin Jitsu) : فنون دفاع شخصی.
• جودو (Judo) : ورزشی رزمی بر مبنای پرتاب کردن بدن به سمت مخالف و در زبان عامیانه "جا خالی دادن" و کنار کشیدن از ضربه حریف برای رسیدن به پیروزی. جودو در بین هنرهای رزمی ملایم قرار گرفته است.
• جوجیتسو (Jujitsu) : نوع دیگری از روش ملایم مبارزه شامل کنار کشیدن ها و قفل شدن ها.
• کاراته (Karate) : روش مبارزه با دست خالی و شامل ضربه های سریع دست و پا.
• کمپو (Kempo) : روش مشت زنی.
• کندو (Kendo) : ورزش شمشیر زنی ژاپنی.
• تای کوون دو (Tae Kwon Do) : روش مبارزه کره ای شامل ضربه ها و به معنی روش استفاده از دست و پا.
امروزه بیش از نیمی از ورزش های رزمی دارای فنون دفاع شخصی مختص به خود بوده که اغلب در سطوح فنی کمربند مشکی (دان ها ) و بعضا کمربندهای رنگی آن ها مشاهده می شود که محتوای فنی قریب به اتفاق فنون آنان نمایشی و تا حدودی کاربردی می باشند و تا حد ایده آل و واقعیت فاصله بسیاری دارند.
از آنجائیکه اغلب هنرهای رزمی بنا به ضرورت و ماموریت یگان های نظامی توسط کارشناسان خبره و اساتید ذیربط در بدنه ارتش های جهان طراحی و به جوامع معرفی گردیده اند موسسۀ سبک دفاعی ایرانیان نیز توسط بنیان گذار آن در ارتش (استاد مسعود غفارپور) و همکاری تنی چند از اساتید مربوطه همکاری فنی چند از اساتید مربوطه آقایان جلال قیساری، دکتر بهزاد دیوکان و محمد حکم آبادی پس از 30سال تجربه در سایر هنرهای رزمی و نظامی پی به نقاط ضعف آنها در مواجهه با واقعیات مبارزات و جنگ های تن به تن، یک به چند و گروهی همچنین خلاء فنون تدافعی کاربردی در درون جامعه برده و با مطالعه بر توانمندی های رزمی دفاعی استکبار جهانی و سایر ملل اقدام به ابتکار و خلاقیت در جهت طرح ریزی فنون کاملاً بومی، علمی و کاربردی با توجه به نوع نیاز و ضرورت اقشار جامعه، سازمان ها، ارگان ها و نهاد های کشوری و لشکری گردید.
شیوه های دفاع شخصی در هنرهای رزمی دنیا مبتنی بر چهار نوع مفصلی ، پرتابی، ضربه ای، و ترکیبی از آنان می باشد ولی موسسۀ سبک دفاعی ایرانیان ضمن دستیابی به عصاره ای از فنون ترکیبی نوین با امکان بهره گیری از تمامی نقاط بدن و مطالعه بر فیزیولوژی، آناتومی، فیزیک تن و اجسام، روانشناسی نظامی و کلاسیک، نقاط ضعف و قوت پیکره انسان و شرایط محیطی و .... فنونی را طراحی نموده که به نوع خود در سطح جهان بی نظیر می باشد و امکان حفاظت از خود و دیگران را در شرایط گوناگون هموار می سازد.
از جمله ویژگی های موسسۀ سبک دفاعی ایرانیان اشاعه فرهنگ جوانمردی، باورهای دینی، میهن پرستی، بومی بودن و عدم وابستگی به بیگانگان و نیز جلوگیری از نفوذ فرهنگ و عقاید آن ها در قالب ورزش به درون کشور، خودکفایی میهن، عدم درز اطلاعات فردی، خانوادگی و شغلی فراگیران به دست نا اهلان ،آموزش توسط معتمدین ملت (اشخاص حقوقی و حقیقی ) و در نهایت ارائه خدمات مطلوب و حرفه ای به هموطنان بوده که این خصایل موسسه دفاعی ایرانیان را نسبت به سایر سبک ها متمایز می نماید.
قابل ذکر است سبک دفاعی ایرانیان جهت هماهنگی لازم در امر آموزش و امور فنی بین تمامی نمایندگان، مربیان و هنرجویان اقدام به تهیه مدارک آموزشی (طرح درسی و نمودار دوره) نموده و دستور العمل های مقتضی را در اختیار هیئت ها و نمایندگان قرار داده تا از مراحل پایه تا پیشرفته (مربیگری و داوری) اطلاعات مورد نیاز را داشته تا فراگیران به طور صحیح تحت آموزش قرارگیرند.
گفتنی است تمامی فنون سبک دفاعی ایرانیان مبتنی بر واقعیت طراحی سپس توسط کارگروهی علمی، متخصص و متعهد آنالیز گردیده و روز به روز بر کیفی سازی آن تا رسیدن به حد کمال افزوده خواهد شد.
نتایج اجتماعی روانشناختی پرداختن به هنرهای رزمی در میان جوانان (مطالعه مروری)
هدف از مطالعه در ابتدا یک بررسی کلی نتایج مهم مطالعات در مورد نتایج اجتماعی روانشناختی هنرهای رزمی و در وحلۀ دوم بررسی محدودیت مطالعات می باشد.
از مجموعه 350 مقاله جمع آوری شده در 2 سال اخیر تعداد 27 مقاله معیار های مورد نظر برای مطالعه حاضر را داشتند.
نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که باید فاکتورهای ویژه ای مانند ویژگی های شرکت کنندگان، نوع راهنمایی، زمینه اجتماعی ساختار کیفی ورزش ها در تحقیقات آینده مورد مطالعه قرار بگیرد. مقالات از منابع اینترنتی، ژورنال ها، پایان نامه ها در حوزه جامعه شناسی ورزش، روانشناسی ورزش، فلسفه ورزش و تربیتی ورزشی جمع آوری شد.
تحقیقات یا منابع از پایگاه های اطلاعاتی اسپورت دیسکای، اریک، آکادمیک سرچ الیت جمع آوری شد.
در ارتباط با نتایج عوامل موثر انگیزه ها، سبک آموزش، رویکرد آموزش و پرخاشگری به عنوان متغیر های مورد مطالعه، همچنین ویژگی های شخصیتی مانند اعتماد به نفس، سطح اضطراب، خود تنظیمی جز متغیرهای دیگر بود. (از رشته های کاراته، جودو، تکواندو، کیک بوکسینگ از کشورهای فنلاند، کانادا، هلند و استرالیا).
فلسفه وجودی سبک هنرهای دفاعی ایرانیان:
با استعانت از خداوند متعال و در سایه توجهات حضرت ولیعصر(عج) موسسۀ سبک هنرهای دفاعی ایرانیان از سال 1387 با فرمان مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا مبنی بر تجهیز کارکنان نیروهای مسلح بر فنون رزمی دفاعی توسط استاد مسعود غفارپور(دانشجوی دکترای تخصصی مدیریت ورزشی) با مطالعه بر نقاط ضعف وقوت استکبار جهانی با رویکرد ارتقاء امنیت اجتماعی و امنیت ملی درکل ارتش ج.ا.ا (یگانهای عملیاتی، ماموریتی، ستادی و بسیج) در حوزه های دفاع شخصی عمومی، حفاظت شخصی و شخصیت، رهایی گروگان وتصرف ناو، حفاظت هواپیمایی، رزم های تن به تن و یک به چند و هنرهای فردی و نمایشی در حضور مقامات کشوری و لشکری درقالب دوره های تخصصی،کارگاه و سمینار بنیان و تا سال 1391 تحت عنوان کمیته دفاع شخصی و خلع سلاح فعالیت می نموده و در بهمن ماه همان سال پس از ثبت در اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری با موضوع دفاع شخصی، محافظت و مراقبت از خود و دیگران، هنرهای فردی و نمایشی، مبارزات آزاد دفاع شخصی، برگزاری رویداد های ورزشی (مسابقات ،کارگاه، سمینار، همایش و...) به فدراسیون ورزش های رزمی معرفی و پس از بررسی اساسنامه، آیین نامه و مستندات قانونی و هماهنگی شورای ساماندهی سبک های رزمی وزارت ورزش و جوانان با محتوای فنی و نام کاملا بومی هنرهای دفاعی ایرانیان زیر نظر فدراسیون موصوف از خردادماه سال 1392 به طور رسمی در سطح کشور فعالیت خود را آغازنمود که باتوجه به نوع نیاز وضرورت عموم افرادجامعه و ماموریت دستگاه های کشوری و لشکری با بهره گیری از کارگروهی دانشگاهی و ظامی خدمات ارائه می نماید.
امروزه بیش از نیمی از ورزش های رزمی دارای فنون دفاع شخصی مختص به خود بوده که اغلب در سطوح فنی کمربند مشکی (دان ها ) و بعضا کمربند های رنگی آنها مشاهده می شود که محتوای فنی قریب به اتفاق فنون آنان نمایشی و تا حدودی کاربردی می باشند و تا حد ایده آل و واقعیت فاصله بسیاری دارند.
سوابق اجرایی ومدیریتی:
مدارج فنی:
تشویقات و افتخارات:
هیئت رئیسه:
دکتر نوحی – دکتر دیوکان – دکتر تجاری – دکتر مجدآرا – دکتر علیزاده – دکتر اصفهانی – مهندس دهقان
شورای راهبردی:
بنیانگذار و رئیس سبک: مسعود غفارپور
قائم مقام: دکتر بهزاد دیوکان
دبیر: دکتر اصفهانی
معاون امور بانوان: خانم زهرا پیرهادی
معاون امور فنی: جلال قیساری
معاون دستگاه های کشوری و لشگری: دکتر علی علیزاده
معاون طرح و برنامه و بودجه: دکتر اصفهانی
معاون امور مناطق، استان ها و اتباع خارجی: آقای فراز احمدیان
معاون امور اجرایی و پشتیبانی: آقای عباس بهمنی
معاون آموزش، پژوهش و ارزیابی: دکتر بهزار دیوکان
رئیس دبیرخانه: آقای حسین رادفر
مسئولین استایل ها:
دفاع شخصی: آقای محمد حکم آبادی
محافظت و مراقبت: محمدرضا شیبک
هنرهای فردی و نمایشی عمومی: سرهنگ سربلوکی
مبارزات آزاد: سید مسعود کشفی / حسین حیاتی
هنرهای فردی و نمایش نظامی