">
پرش جزء جدایی ناپذیر از ورزش های تابستانی المپیک است. رویدادهای ورزشی المپیک زمستانی که نیاز به ورزشکاری برای پرش داشته باشد وجود ندارد. زیرا بسیاری از ورزش ها با اسکی یا اسکیت و یا با تجهیزات لیز خوردن مثل سورتمه کوچک انجام می شوند. پرش با اسکی، یک پرش تکنیکی است که ورزشکار به علت شتاب ایجاد شده و نه به علت توانایی فیزیکی خود به هوا پرتاب می شود. رویدادهای دیگر مثل اسکی سبک آزاد و اسنوبرد شامل پرش هستند اما همانند پرش با اسکی، ورزشکار با تکیه بر شتاب ایجاد شده در هوا به پرواز در می آید.
شیرجه
شیرجه زنان با استفاده از تختۀ شیرجه برای کمک به پرتاب کردن آن ها به هوا و رسیدن به ارتفاعی که به آن ها امکان می دهد که مانورهای متفاوتی را اجرا کنند. یک شیرجه زن چندین با روی تخته پرش می پرد تا شتاب مورد نیاز را ایجاد کند. به محض اینکه شتاب مورد نظر ایجاد شد، شیرجه زن بالا و کمی به جلو می پرد تا شیرجۀ خود را اجرا کند. و سپس درون آب فرود می آید.
دو با مانع
مسابقه دو با مانع یک رویداد دو میدانی است که دونده باید از روی موانع در طول مسیر بپرد. موانع در فواصل معینی از هم قرار گرفته اند که دونده بتواند یک ریتم هماهنگ و منظمی را ایجاد کند. دو با مانع در سه فاصله متفاوت اجرا می شود. دو با مانع 100 متر زنان، 110 متر مردان، 400 متر مردان و زنان
پرش از موانع
پرش از موانع یک مسابقه در زمینی با چهار مانع بزرگ است. یک گودال آب بعد از یکی از موانع قرار دارد. دوندگان باید از موانع بپرند و مجاز هستند که بر روی مانع قدم بگذارند و خود را به آنسوی موانع سوق دهند.
پرش ارتفاع
در پرش ارتفاع ورزشکاران باید بدوند و از یک میله ای که در ارتفاع قرار گرفته است بپرند. تکنیک های پرش ارتفاع متفاوت است اما شامل پرش از یک طرف بدن می باشد. این امر به ورزشکار کمک می کند تا ورزشکار از روی میله به عقب بپرد. ورزشکار برای عبور از روی میله به کمر خود قوس داده و بر روی یک تشک بزرگ فرود می آید.
پرش طول
شرکت کنندگان در طول یک مسیر باریک به سمت یک خط می دوند که ورزشکار نمی تواند قدم فراتر نهد. پرش کنندگان طول خوب، می توانند با دقت گام های خود را تنظیم کنند و آخرین قدم را بر لبه خط بگذارند و بپرند و خودشان را در زمین شنی به جلو بکشند.
پرش سه گام
بسیار شبیه به پرش طول، پرش سه گام در طول یک مسیر باریک شروع می شود. ورزشکار باید به سمت سه منطقه مشخص شده، که توسط خط تعیین شده اند، قبل از پریدن مسافت با حداکثر سرعت بدود. پرش کننده باید قبل از اقدام برای پرش در منطقه شنی، مناطق مشخص شده را با یک پا لمس کند. مراحل پرش سه گام به دورخیز، لی لی ، قدم و پرش تقسیم می شود.
ژیمناستیک کارها باید تکنیک های پرش را در رویدادهای متفاوت استفاده کنند. ژیمناستیک به سه دسته ژیمناستیک هنری، ژیمناستیک ریتمیک، ژیمناستیک ترامپولین، تقسیم می شود. هر سه دسته نیازمند پرش است. میلۀ تعادل زنان، حرکات زمینی مردان و زنان، پرش از خرک زنان و مردان همه نیازمند پرش است. ژیمناستیک هنری شامل حرکات زمینی است که با در دست گرفتن اشیایی انجام می شود. و به طور روتین شامل پرش های مانورگونه است. در پایان ژیمناستیک ترامپولین شامل پرش های ابتدایی است که این پرش ها با کمک گرفتن از ترامپولین ایجاد می شود.
بازیکنان بسکتبال معمولاً موقع کسب امتیاز پرش می کنند تا به سبد نزدیکتر شوند. مدافعان معمولاً پرش می کنند تا دید بازیکن شوت کننده را مسدود کنند و یا مسیر توپ شوت شده را مسدود کنند.
بازیکنان والیبال وقتی به تور نزدیک می شوند پرش می کنند. چه بازیکن بخواهد توپ را از بالای تور به زمین حریف بفرستد و یا تلاش کند تا مانع از ورود توپ به زمین خودی شود. پرش به ورزشکار کمک می کند زاویۀ بهتری به بدن خود بدهد و بهتر عمل کند.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
منبع: سایت www.livestrong.com