">
Pitons میخ های فلزی هستند که معمولاً از آهن نرم و یا سخت، در سایزهای مختلف، شکل و طول های متنوع ساخته می شوند که به درون شکاف تخته سنگ ها فرو برده می شوند. یک چشمی و یا حلقه در انتهای میخ ها یک نقطه اتکا محکم ایجاد کرده و اجازه می دهد تا طناب و یا یک کارابین به میخ متصل شود. از آنجاییکه قرار دادن و برداشتن میخ ها به تخته سنگ آسیب می زند و اثرهای ناخوشایندی به جای می گذارد، میخ ها توسط صعود کنندگان مدرن به عنوان یکی از آخرین روش ها و ابزارها برای ایجاد حمایت و برای محافظت در یک مسیر استفاده می شوند. میخ ها یک روش ثانویه برای حفاظت هستند.
میخ ها که به نام های "پین ها" هم نامیده می شوند، قبلاً به عنوان ابزار اصلی برای محافظت صعود استفاده می شدند. آن ها در اوایل دهۀ 1970 با نات ها جایگزین شدند و سپس در دهه 1980 cam ها (که در ایران به فرند معروف شده اند ابزاري غیر کوبشی و غیر ثابت است، و استفاده صحیح از آن بسیار مطمئن، لذت بخش و سریع است) روش های برتر برای محافظت معرفی شدند. اما میخ ها هنوز ابزار مفیدی برای صعود کنندگان در مکان هایی که نات و فرندها کار نمی کنند هستند. برای مثال در شکاف های خاکی و یا پر شده با شن و ماسه و برای صعود کمکی. میخ ها همچنین توسط صعود کنندگان آلپاین برای فرو کردن در شکاف های پر شده از یخ برای تکیه گاه، مورد استفاده قرار می گیرد.
قسمت های مختلف میخ
میخ ها ابزارهای صعود ساده ای هستند که از چندین قسمت مجزا تشکیل شده اند.
میخ های برگی (blade piton)
میخ های برگی دقیقا یک تکه فلزی با شفت است که شبیه تیغه نازک می باشد. میخ های برگی از نظر ضخامت بسیار متنوع بوده و از نازک شبیه به تیغه چاقو (این نمونه ها همچنین چاقویی هم نامیده می شوند) تا نمونه هایی که در حدود یک سانتیمتر ضخامت دارند (فقط کمتر از نیم اینچ ضخامت) موجود هستند. طول میخ های برگی نیز از یک اینچ تا حدود پنچ اینچ متغیر است. تیغه به شکل مخروطی از چکش خور و چشمی ضخیم تا انتهای آن که بسیار باریک می شود تغییر می کند. استفاده از سه نوع میخ های برگی امروزه رایج هستند. چاقویی( Knifeblades ) و Bugaboos و پیکانی( Lost Arrows).
میخ های چاقویی( Knifeblades )
میخ های چاقویی، میخ های نازکی هستند که بهترین کاربرد را در شکاف های بسیار نازک دارند. میخ هاي چاقویی در ایران عموماً به اشتباه با نام میخ هاي نبشی معروف شده اند. امروزه صعود کنندگان از ابزارهای صعود کمکی دیگر که آسیب کمتری به تخته سنگ ها می زند استفاده می کنند . با این حال صعود کنندگان کمکی حرفه ای به تعداد کمی تیغۀ چاقویی به ویژه برای قرار دادن در شکاف های افقی، زیر طاق ها، و پوسته های در حال گسترش نیاز دارند. تیغه های چاقویی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند ضخیم تر هستند. میخ هایBugaboo تیغه های چاقویی ضخیم با دو چشم هستند که انحراف 90 درجه برای اتصال طناب در موقعیت های مختلف، به ویژه هنگامی که در گوشه های تنگ قرار می گیرید، دارند.
میخ های پیکانی (Lost Arrow)
میخ های پیکانی (پیکان گم شده)، میخ های تیغه ای هستند که نه تنها ابزار مفید و سودمندی هستند بکه یک کار هنری محسوب می شوند. میخ های پیکانی هشت سایز مختلف دارند. از 4 میلیمتر تا 7 میلیمتر در عرض و طول آن از 5 سانتیمتر تا 12 سانتیمتر متغیر هستند. میخ های پیکانی که در اصل توسط جان سالته در دهه 1940 طراحی شده است یک پین است که صعود کنندگان حرفه ای در تجهیزات صعود خود دارند او این نوع خاص میخ را ابداع کرد تا بتواند به برج Lost Arrows در پارک ملی یوسه میتی صعود کند. فوق العاده بادوام و همچنین همه کاره هستند. آن ها در شکاف های نازک که برای میخ های زاویه دار، فرند کوچک و یا نات ها بسیار کوچک و یا برای تیغه های چاقویی، بسیار بزرگ هستند جای می گیرند. میخ های پیکانی بادوام بوده و طول عمر بالایی دارند. که بسیار عالی است زیرا در مسیرهای کمکی مورد استفاده زیادی هستند. ایراد این میخ ها، سنگینی وزن آن ها می باشد. یک پک کامل از این میخ ها مانند چند کیلو آهن می باشد که روي دیواره مجبور به حمل آن هستید. البته شکاف هایی هستند که فقط این میخ ها در آن می نشیند و در محل خاص خود حکم طلا را پیدا می کنند .
در زمان اوج صعود دیوار بلند در دهۀ 1960 و 1970، میخ های پیکانی برای موفقیت بسیار ضروری بودند اما حالا، با همۀ ابزارهای موجود، میخ های پیکانی یک ابزار اضافی هستند. بیشتر صعود کنندگان مدرن، معمولا 1 تا 3 میخ های پیکانی حمل می کنند. کوتاه ترها مفید تر هستند. میخ های پیکانی با طول بلند تر کمتر در صعودهای کمکی مورد استفاده قرار می گیرند.
میخ هاي نبشی (Angle pitons)
میخ های نبشی از یک ورقه فلزی که به شکل U یا V یا Z تا شده است ساخته می شود که وزن میخ را کاهش می دهد. یک چشمی درون این تکه فلز برای وصل کردن کارابین ایجاد می شود. میخ های نبشی یکی از رایج ترین میخ هایی بود که نه تنها در مسیرهای کمکی بلکه در صعودهای آزاد در روزهای قبل از نات ها و فرندها مورد استفاده بود. کار گذاشتن و برداشتن میخ های نبشی بسیار ساده است. این میخ ها برای سازگار بودن با انواع شکاف ها و فراهم کردن حمایت عالی به ویژه در راپل ها در سایز و طول های مختلف ارائه می شوند. شکل میخ های نبشی به آن اجازه می دهد که در شکاف یک نقطه محافظ محکم با قدرت نگهداری بالا فراهم کند. میخ های نبشی اغلب در شکاف ها محکم می شوند به طوریکه بدون آسیب رساندن به تخته سنگ خارج نمی شوند.
میخ های نبشی کلاسیک دیگر جز اصلی در وسایل صعود کنندگان دیوار بلند نیست. از آنجا که نات ها در سایزهای مختلف، فرندهای کوچک و افست در اغلب شکاف ها به طور ایمن قرار می گیرند. بیشتر صعودکنندگان مدرن تعداد کمی میخ های نبشی به همراه خود دارند. میخ های نبشی در شکاف های کوتاه و مرطوب به خوبی عمل می کنند. میخ های نبشی در شش سایز موجود می باشند. عرض آن ها بین 12 تا 38 میلیمتر متغیر است. bong ها که میخ های نبشی بزرگ هستند از 5 تا 10 سانتیمتر در عرض متغییر هستند. نصب میخ هاي نبشی ساده و عمر آنها بالا می باشد .در پک میخ هاي شما ساده ترین و جزو پر استقامت ترین میخ ها هستند.
میخ های Bong Bong
این میخ ها به سادگی bong هم نامیده می شوند، بزرگترین میخ ها برای شکاف های عریض هستند. یک میخ bong یک میخ نبشی بزرگ است از یک تکه فلز که از وسط تا شده و دارای تنوع در عرض از 2 اینچ تا 4 اینچ است. صعود کنندگان امروزه به ندرت از bong استفاده می کنند زیرا تجهیزات camming بزرگ و دیگر وسایل مخصوص شکاف های عریض مانند Big Bros به طور ساده تری در شکاف های بزرگ و بدون آسیب رساندن به تخته سنگ ها مورد استفاده قرار می گیرند. bong ها از فولاد و آلومینیوم ساخته می شدند. آلومینیوم به علت سبک بودن برتری دارد. bong های آلومینیومی سریع تر از bong های فولادی فرسوده می شوند. bong ها همچنین دارای ردیفی سوراخ ها برای سبک تر کردن میخ هستند. صعود کنندگان همچنین از bong ها به پهلو برای استفاده در شکاف های با عرض 6 اینچ استفاده می کنند. نام bong bong از طنین صدای چکش زدن به میخ برای قرار دادن در شکاف انتخاب شده است.
میخ هاي یونیورسال (Universal)
این میخ ها خصوصاٌ در بین دیواره نوردان ایرانی طرفداران زیادي دارد .این میخ ها داراي یک انحراف زاویه در چشمی میخ و بدنه میخ هستند که این مساله باعث درگیري مناسب آنها در اکثر شکاف ها می شود.
میخ هاي میکرو
این میخ ها بسیار کوچک هستند و براي شکاف هاي کوچک و باریک و ترک هاي روي سنگ استفاده می شوند. این میخ ها خود به دسته هاي زیر تقسیم می شوند:
بیشتر از 50 سال (تا سال 1960) میخ ها از جنس آهن نرم ساخته می شدند بگونه اي که بتوانند با توجه به شکل شکاف تغییر حالت دهند و دقیقاً در شکاف ماندگار شوند. از این نوع میخ ها بیشتر به عنوان میانی هاي ثابت استفاده می شده است و در آوردن آن ها از داخل شکاف کار سختی است .در صورتی که در مسیرها به این نوع میانی ها برخورد می کنید حتماً باید مراقب نحوه استفاده از آن ها باشید. چون دیگر چندان قابل اعتماد نیستند .این نوع میخ ها به مرور زمان با استیل فورج شده و یا آلیاژ کرم سرب دار که مقاومت بیشتري داشت و قابل اعتماد تر بود جایگزین شدند. به این گونه بود که امکان نصب چند باره میخ ها در مسیرها فراهم گردید. یک کیت مناسب میخ براي دیواره نورد می تواند شامل چندین میخ چاقویی ، 6 عدد میخ پیکانی چند میخ نبشی کوچک و یک یا دو میخ بزرگ نبشی باشد.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب تنها با ذکر منبع و دادن لینک فعال به مطلب مجاز می باشد.
منبع: www.thoughtco.com/types-of-pitons-for-secondary-anchors-755652