">
وزنه برداری المپیک ورزشی است که در آن رقابت کنندگان تلاش می کنند تا وزنه های سنگینی که بر روی هالتر نصب شده است را بلند کنند. وزنه برداری المپیک یکی از معدود ورزش هایی است که در اولین بازی های المپیک مدرن برگزار شده، 1896 آتن ، حضور داشته است و از آن سال به جز سال های 1900، 1908 و 1912 جزء ثابت المپیک بوده است.
وزنه برداری در حال حاضر تنها ورزش قدرتی است که در المپیک وجود دارد. وزنه برداری در تمام کشورهای جهان رواج دارد، اما در کشورهای ترکیه، بلغارستان و یونان ورزشی سنتی است. روسیه، چین، کشورهای اروپای شرقی، و اخیراً ایران اغلب دارای وزنه برداران درجه یکی بودهاند.
وزنه برداری شامل دو نوع حرکت برای بالا بردن وزنه است
حرکت یک ضرب (The Snatch): در حرکت یک ضرب، هالتر با یک حرکت از زمین تا بالای سر انتقال داده میشود
حرکت دو ضرب (The Clean & Jerk): حرکت دو ضرب شامل دو مرحله است. در مرحلۀ اول که Clean نامیده می شود، هالتر از روی زمین برداشته شده و با یک حرکت تا روی شانه بالا آورده می شود. پس از یک مکث کوتاه، ورزشکار مرحلۀ دوم حرکت را آغاز می کند. در مرحلۀ دوم، در حالیکه پاها در موقعیت لانج (یک پا در جلوی پای دیگر) قرار می گیرند ورزشکار هالتر را به بالای سر می برد.
چه عاملی باعث تفاوت وزنه برداری المپیک با بدنسازی می شود؟
برخلاف بدنسازی که در آن از وزنه ها به سادگی به عنوان ابزاری برای ایجاد فشار بر روی عضلات و رشد آن ها استفاده می شود، در ورزش وزنه برداری هدف اصلی بلند کردن وزنه با اجرای حرکت بی عیب است. این امر مستلزم قدرت، توانایی، انعطاف پذیری، مهارت، تمرکز و به کار بردن تکنیک های عالی در وزنه برداری است تا منجر به موفقیت در المپیک گردد.
اگرچه مشابه با بدنسازی، برای موفق بودن در این ورزش، مقدار زیادی عزم و پایداری مورد نیاز است. به علاوه، باید تکنیک های بلند کردن وزنه مورد توجه ویژه قرار گیرد. نه فقط به دلایل ایمنی بلکه به این دلیل که در رقابت های وزنه برداری، آشفتگی در مکان قرار گرفتن ورزشکار تأثیر گذار خواهد بود و از این رو، تنها یک تکنیک وزنه برداری صحیح منجر به کسب امتیاز می شود. در نتیجه وزنه برداران تازه کار شکل صحیح تکنیک را بارها و بارها با میلۀ المپیک خالی انجام می دهند.
وزنه برداری المپیک طرفداران زیادی در سرتاسر جهان دارد. اما با این حال بیشتر افراد اطلاعات کافی دربارۀ این ورزش ندارند. اما بعد از مطالعۀ این مقاله بیشتر شما، وزنه برداری را به حد کافی جذاب خواهید دید که آن را در المپیک تابستانی دنبال کنید.
رقابت ها
وزنه برداری المپیک در طی سالیان گذشته تغییرات زیادی داشته است. در وزنه برداری مدرن، ورزشکاران در دو کلاس باهم رقابت می کنند. حرکت یک ضرب (The Snatch) و حرکت دو ضرب (The Clean & Jerk). مجموع حرکت یک ضرب و دو ضرب به عنوان ردهبندی نهایی در نظر گرفته میشود.
رده های وزنی
رقابت ورزشکاران بر اساس وزن بدن آنها بوده و از سال ۱۹۹۸ تاکنون ردههای وزنی به صورت زیر است: مردان در هشت وزن 56 کیلوگرم، 62 کیلوگرم، 69 کیلوگرم، 77 کیلوگرم، 85 کیلوگرم، 94 کیلوگرم، 105 کیلوگرم و 105+ کیلوگرم و زنان در هفت وزن 48 کیلوگرم، 53 کیلوگرم، 58 کیلوگرم، 63 کیلوگرم، 69 کیلوگرم، 75 کیلوگرم و 75+ کیلوگرم به رقابت می پردازند.
وزنه برداری چگونه داوری می شود؟
هر ورزشکار امکان سه تلاش برای هر وزن انتخاب شده را دارد. سه داور بلند کردن وزنه ها را قضاوت می کنند. اگر بلند کردن وزنه موفقیت آمیز باشد داور بلافاصله دکمۀ سفید را فشار داده و چراغ سفید را روشن می کند و این نشان می دهد که بلند کردن وزنه موفقیت آمیز بوده است. در این مورد امتیاز به حساب می آید. اگر بلند کردن وزنه موفقیت آمیز نباشد و نامعتبر فرض شود، در این حالت داور دکمۀ قرمز را فشار داده و چراغ قرمز روشن می شود.
هنگامیکه بالاترین امتیازات برای هر حرکت محاسبه می شود، وزن کل بلند شده در حرکت یک ضرب به وزن کل بلند شده در حرکت دو ضرب اضافه می شود. وزنه بردار با بالاترین وزن بلند کرده قهرمان می شود. در زمان برابری وزنه بردار با وزن بدنی کمتر قهرمان خواهد بود.
تجهیزات مورد استفاده
لوازمی که در ورزش وزنه برداری استفاده می شود را می توان به دو گروه تقسیم کرد. گروهی که توسط ورزشکار بلند می شود و گروهی که برای کمک در بلند کردن و ایمنی استفاده می شود.
وزنه ها
هالتر Barbell: تجهیزاتی شامل یک میلۀ فولادی که وزنه های مختلف به شکل دیسک با پوشش لاستیکی به روی آن نصب می شود. در رقابت های وزنه برداری، شرکت کنندگان باید هالترهای دارای وزن مشخص را تحت شرایط ذکر شده در بالا بلند کنند. در رقابت ها وزن هالتر ها با افزایش وزنه های یک کیلویی افزایش می یابد.
صفحات وزن استوانه ای پوشش داده شده با لاستیک: این ها وزنه های صفحه ای بر روی میله هستند. این وزنه های صفحه ای از 0.5 کیلوگرم تا 25 کیلوگرم در دسترس می باشند. میلۀ المپیکی با استفاده از تعداد یکسانی از وزنه صفحه در دو طرف آن برای رسیدن به وزن مورد درخواست ورزشکار بارگذاری می شود.
محکم کنندۀ وزنه ها (Collar): یک استوانۀ فلزی با وزن 2.5 کیلو گرم که وزنه ها را در محل خود نگه می دارد.
لباس وزنه برداری و تجهیزات جانبی
لباس وزنه برداری: رقابت کنندگان از یک لباس که یک تکه و چسبان بوده با یک تی شرت و یا بدون تی شرت در زیر آن استفاده می کنند.
کفش وزنه برداری: کفش برای وزنه برداری باید به گونه ای انتخاب شود که ثبات کامل را در طول بلند کردن وزنه برای پا فراهم کند.
کمربند وزنه برداری: یک کمربند با ماکزیمم عرض 120 میلیمتر برای حمایت از تنه در طول بلند کردن وزنه ممکن است استفاده شود.
مچ بند و زانو بند: از نوارهای کش محکم برای بستن و ساپورت مفاصل در طول بلند کردن وزنه استفاده می شود.
زانو بندهای طبی: به جای بانداژ کردن مفاصل می توان از پوشش های الاستیک طبی (مانند محصولات ال پی ساپورت) استفاده نمود.
فقط دو وزنه بردار از هر کشور مجاز به رقابت در هر وزن هستند. اگر شرکت کنندگان در یک ردۀ وزنی زیاد بودند (برای مثال بیشتر از 15 نفر)، آن وزن به دو گروه A و B تقسیم می شوند. شرکت کنندگان گروه A قوی تر هستند ( عملکرد بر اساس آنچه که قادر به بلند کردن آن هستند، پیش بینی می شود) زمانیکه نتایج نهایی برای تمام گروه ها جمع آوری شد نتایج برای رده های وزنی و رتبه بندی ترکیب می شود. بالاترین امتیاز مدال طلا، نفر بعد نقره و نفر سوم مدال برنز را به دست می آورد.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
منبع: www.thoughtco.com/what-is-olympic-weightlifting-415476