">
برای آماده شدن برای جام جهانی، تیم های انگلیسی و آمریکایی مسیرهای مختلفی را برای مأنوس شدن با ارتفاع بالاتر آفریقای جنوبی در پیش گرفتند. بازیکنان انگلیسی دو هفته تمرینی را در کوه های آلپ اتریش به سر بردند، اما تیم آمریکا زمان تمرین خود را برای تنظیم شدن با ارتفاع هدر نداد.
از آنجا که هر دو تیم باختند و در زمان یکسان به خانه بازگشتند، این امر مشکل است که بگوییم کدام روش بهتر است. اما هم اکنون تحقیقات جدید دانشگاه اکسفورد پیشنهاد می دهد که رفتاری میانه ممکن است بهترین باشد.
چرا تمرین در ارتفاعات مؤثر است؟
ورزشکاران در هر رشته ورزشی برای آماده شدن برای یک رویداد بزرگ ورزشی از تمرین در ارتفاعات بهره می برند و نه فقط زمانیکه مکان مسابقات در ارتفاعات است. ورزشکاران این کار را به این علت انجام می دهند که در ارتفاعات هوا رقیق تر است، و بدین معنی است که ملکول های اکسیژن کمتری در هر لیتر از هوا وجود دارد. هر نفسی که در ارتفاعات کشیده می شود کمتر از نیاز عضلات اکسیژن رسانی می کند.
درحالیکه در ارتفاعات بیشتر از 8000 فوت (2438 متر) بالاتر از سطح دریا نتایج بسیار چشمگیر است، اما ارتفاعات 5000 فوت (1524) بالاتر از سطح دریا هم نتایج خوبی به دست می دهد.
برای جبران کاهش مقدار اکسیژن، یکی از هورمون های بدن، اریتروپویتین (EPO)، باعث تولید سلول های قرمز خون بیشتر برای اکسیژن رسانی بهتر به عضلات می شود.
ممکن است در باره اریتروپویتین (EPO) به عنوان داروی افزاینده عملکرد شنیده باشید. یک نوع سنتزی از اریتروپویتین (EPO) توسط ورزشکاران استقامتی برای دستکاری کردن فرایند طبیعی بدن در ساختن سلول های خونی مصرف می شود. بسیاری از سازمان های ورزشی بجای تحریک طبیعی با تمرین در ارتفاعات نگرانی بیشتری درمورد مصرف مصنوعی این ترکیب برای افزایش سلول های خونی دارند.
با تمرین در ارتفاعات، ورزشکاران بدن خود را وادار به ساختن سلول های قرمز بیشتری می کند. سپس ورزشکاران به رقابت در ارتفاع کمتر می پردازند تا از سود این تغییر فیزیولوژیکی که برای 10 تا 20 روز طول می کشد استفاده کنند.
درحالیکه مزایای تمرین در ارتفاعات شرح داده شد اما جزئیات اینکه چگونه از تمرین در ارتفاعات بهره ببریم هنوز بصورت یک راز باقی مانده است.
یافته های جدید
دکتر فدریکو فورمنتی (Federico Formenti)، محقق فیزیولوژی در دانشگاه آکسفورد و نویسنده ارشد این مطالعه، معتقد است اگرچه مشخص نیست که ورزشکاران چه مقدار باید در ارتفاعات تمرین کنند تا از مزایای تمرین در ارتفاعات بهره مند شود، اما این روش بالاترین ظرفیت را برای رساندن سوخت به عضلات فراهم می کند و ورزشکاران به آن علاقه مند هستند.
تیم تحقیقاتی اثر تمرین در ارتفاعات را در بیماران مبتلا به یک اختلال ژنتیکی نادر، به نام پلی سیتمی چوواش یا CP (نوعی بیماری خونی است که در آن مغز استخوان بیش از حد مورد نیاز، گلبول قرمز می سازد. در این بیماری ممکن است تولید پلاکت و گلبول سفید نیز افزایش یافته باشد. بیماری اغلب بدون علامت است) و یک گروه بدون بیماری به عنوان شاهد، بررسی کردند. در افراد سالم، واکنش بدن به ارتفاعات با نوعی پروتئین به نام فاکتور هیپوکسی القا (HIF) که باعث یک سری تغییرات فیزیولوژیکی می شود، شروع شد. اما در افراد بیمار، سطح HIF بالا باقی ماند، حتی زمانیکه در سطح دریا تمرین می کردند. این شرایط به محققان شانس مطالعه بر اثرات متابولیکی باقی ماندن مداوم در ارتفاعات را داد.
محققان از داوطلبان خواستند تا پدال های دوچرخه ای را با سرعت ثابتی به حرکت درآورند درحالیکه مقاومت دوچرخه با گذشت زمان و به آرامی افزایش می یافت. نتایج نشان داد که افراد مبتلا به CP در ابتدای کار، این آزمایش را ترک کردند و نرخ بهره معادل 70 درصد افراد سالم را به دست آوردند.
دکتر فورمنتی گفت: طی این تحقیق دریافتیم که متابولیسم بیماران مبتلا به CP متفاوت است و منجر به عملکرد فیزیکی و استقامت کمتر می شود. اگرچه این مطالعه کوچکی بود، لزوما به علت اینکه تعداد کمی افراد با این بیماری وجود دارند، نتایج قابل توجه بود. اختلافات دیده شده بسیار زیاد بود، و پنج بیمار برای دیدن این اثرات زیاد بود.
به علت اینکه افراد مبتلا به CP عملکرد بسیار ضعیفی نسبت به افراد سالم داشتند، محققان دریافتند که محدودیت هایی در فواید تمرین در ارتفاعات وجود دارد. تمرین در ارتفاعات، همچنین سطح HIF را در بدن بالا می برد.
بنابراین فرمول بهینه تمرین در ارتفاعات، در چه ارتفاعی تمرین کنیم و چه مدت در ارتفاع تمرین نماییم، می تواند در بردن جام و یا بازگشت زود هنگام به خانه تأثیر گذار باشد.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
منبع سایت: www.livescience.com