">
افتادن و صدمه دیدن مشکل بزرگی برای سالمندان است. تحقیقات نشان می دهد که فعالیت فیزیکی خطر افتادن سالمندان را کاهش می دهد. اما تحقیقات اخیر نشان دادند که شنا، ورزشی است که احتمال افتادن سالمندان را کاهش می دهد است.
محققان در استرالیا 1.700مرد در سن 70 سالگی و پیرتر را مورد بررسی قرار دادند و ورزش هایی را که آن ها انجام می دادند و تعداد تجربه افتادنی که داشتند را طی چهار سال با هم مقایسه کردند. آن ها تقریبا 2.700 تجربه افتادن طی این مطالعه داشتند.
نتایج به دست آمده نشان دهندۀ این امر بود که مردانی که شنا می کردند 33 درصد احتمال افتادن کمتری در مقایسه با تمامی مردان این مطالعه داشتند. در مقابل، مردانی که دیگر ورزش ها مانند: گلف، ورزش های سبک بدون وسیله، کار کردن بر روی تردمیل و یا دوچرخه ثابت، یا بازی بولینگ روی چمن ( مشابه Bocce ball) را انجام می دادند، احتمال افتادن کمتری را نشان ندادند.
نویسنده مقاله، Dafna Merom، استادیار فعالیت بدنی و سلامت در دانشگاه وسترن سیدنی در استرالیا، معتقد است که: برخلاف ورزش های زمینی، شناگران احتیاج دارند که در ضمن انجام حرکات هماهنگ اندام فوقانی و تحتانی، از بدن خود نیز حمایت کنند.
محققان همچنین دریافتند شناگران در تست "postural sway" بهتر از میانگین مردان مورد مطالعه عمل می کنند. در این تست تعادل هنگام ایستادن، از شخص خواسته می شود که تا اندازه ای که می تواند بی حرکت برای 30 ثانیه بایستد، و سپس محققان میزان تکان های بدن شخص را اندازه می گیرند.
افتادن یک مشکل عمدۀ سلامت عمومی در سالمندان است. برخی افتادن ها منجر به شکسته شدن استخوان ها، ضربات به سر و یگر صدمات جدی می شود. ترس از این افتادن ها باعث کاهش تحرک شخص شده و مشکلات جدی تری را به وجود می آورد. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، در بین افراد دارای 65 سال و بیشتر، از هر سه نفر، یک نفر تجربه یکبار افتادن در سال را دارد.
این مطالعه، اولین مطالعه انجام شده در زمینه مقایسه تأثیر انواع مختلف فعالیت فیزیکی برای جلوگیری از افتادن است. مطالعات بیشتری برای تأیید این مطالعه نیاز است.
با توجه به مقاله ای که در شماره 15 اکتبر مجله اپیدمیولوژی آمریکا منتشر شده، بیشترین فعالیت عمومی که سالمندان در آن مشارکت می کنند پیاده روی است. اما پیاده روی خطر افتادن را کاهش نمی دهد.
در این مطالعه، محققان از مردها پرسیدند که در هفته گذشته چه فعالیت های فیزیکی را انجام داده اند و به دنبال آن به صورت تلفنی هرچهار ماه یکبار، از آن ها پرسیدند که آیا افتاده اند و اگر افتاده اند چند مرتبه؟ همچنین سرعت راه رفتن و تعادل این مردان مورد بررسی قرار گرفت. تمام این مردان در حومه شهر سیدنی زندگی می کردند و نه در خانه سالمندان.
انجام هر نوع حرکت بدنی، نیاز به تعادل دارد. سئوالی که محققان به دنبال پاسخ آن بودند این است که آیا برخی از انواع فعالیت های بدنی، ممکن است توانایی ایجاد تعادل در فرد را تا حد زیادی افزایش دهد و مزیتی برای شخص ایجاد کند و هنگام احتیاج به پاسخ سریع عصبی- عضلانی در موقعیت خاص برای حفظ تعادل آن ها، سودمند باشد.
اگرچه این مطالعه فقط شامل مردان بوده است، این احتمال هم وجود دارد که شنا خطر افتادن در زنان را نیز کاهش می دهد. محققان انتظار دارند با توجه به این موضوع که زنان قدرت عضلانی کمتری نسبت به مردان دارند، شنا خطر افتادن در زنان را به مراتب بیشتر از مردان، کاهش دهد.
این مطالعه تنها ارتباطی بین شنا و کاهش خطر افتادن را نشان می دهد و این ارتباط رابطه علت و معلولی نیست. برای مثال، مردان با قدرت بدنی و تعادل بالا، به احتمال زیاد بیشتر در شنا شرکت خواهند کرد. محققان برای بررسی رابطه علت و معلولی به دنبال برنامه ریزی تحقیقی هستند که به طور تصادفی افراد را به نوع خاصی از ورزش نسبت دهد.
دلایلی وجود دارد که شنا از افتادن جلوگیری می کند: شنا قدرت و پایداری ماهیچه ها را افزایش می دهد که این امر برای داشتن تعادل خوب لازم است و فاکتور محافظتی اصلی در برابر افتادن است.
نتایج همچنین پیشنهاد می دهد که دوچرخه سواری خطر افتادن را کاهش می دهد. اما تعداد کمی از مردان مورد بررسی در این مطالعه دوچرخه سوار بودند که بتوان این ادعا را اثبات کرد.
انواع مختلف فعالیت بدنی، فواید متفاوتی برای فرد دارد. برای مثال، رقص ممکن است در سرعت راه رفتن و زمان واکنش کمک کند.
افراد مسن باید انواع متفاوتی از ورزش را انتخاب کنند و به طور منظم در فعالیت های حرکتی پیچیده شرکت نمایند و فعالیت خود را محدود به پیاده روی نکنند.
ترجمه شده توسط تیم Osport
استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.
منبع: سایت www.livescience.com